The Trendsetters of Horror

W tym tygodniu pojawi się wydanie Szubienica. Horror znalezionego materiału, który został opisany jako nowy spin Wiem co zrobiłeś poprzedniego lata z całym drżeniem kamery i ciężkim oddechem towarzyszącym formatowi niskiego budżetu. Jak sugeruje to porównanie - historia kręci się wokół krwiożerczej lokalnej legendy. Zamiast psychopatycznego rybaka, ta grupa skazanych na zagładę nastolatków obawia się ducha byłego ucznia w liceum.

Spojrzmy prawdzie w oczy; filmy found footage są dochodowe. Błyszczące wysokie wartości produkcyjne nie stanowią problemu. Głównym celem jest przerażenie publiczności przez fałszywe przekonanie, że oglądany materiał faktycznie się stało. Filmy nakręcone w ten sposób zazwyczaj unikają konwencjonalnej kinematografii, łącząc ze sobą ich podręczny styl i przerażającą zawartość, aby spowodować maksymalną strach. Jest to formuła, która działa, ponieważ jest tania i tworzy stosy gotówki.

W duchu drzwi obrotowych gatunku horroru ta nowość szybko się kończy. Daj spokój, The Blair Witch Project było 16 lat temu - przenieśmy to dalej. Dokąd? Kolejne pokolenie szaleńców zawsze mogło powrócić do źródła, pionierów horroru, dla inspiracji…

Pierwszy

Konsensus co do tego, co stanowi pierwszy film horroru pomiędzy parą. George Melies ” Le Manoir du Diable (Diabelski dwór - zwany także The Devil's House / Castle / Boudoir itp.) od 1896 roku to ambitny wysiłek. Jego zwięzłość jest dopasowana tylko do objętości tropów, z którymi Melies dręczy jego zdjęcie. Nawiedzone zamki, nietoperze, czarownice majaczące nad kotłami, ożywione szkielety, demony… lista jest długa, w przeciwieństwie do samego filmu, który kończy się za trzy minuty.

Drugi film, często związany z tą debatą, pochodzi od Thomasa Edisona. Ten sam człowiek, który wynalazł żarówkę, pomógł również wprowadzić pierwsze urządzenie filmowe - Kinetoscope. Postanowił przetestować swój wynalazek, tworząc grupę szortów. Jeden z nich to 1895 Egzekucja Mary Stuart to także pierwszy horror oparty na prawdziwym wydarzeniu. Śmierć Marii Królowej Szkotów. Podobnie jak film Meliesa, jest zwięzły - osiąga imponujące 18 sekund - ale pokazuje brutalne ścięcie byłego monarchy. Prawdziwy pierwszy horror zależy od osobistych preferencji.

Potwory ze wszystkich kształtów

Raczkująca era horroru na początku XX wieku nie była podobna do dzisiejszej. Nie było żadnych przeróbek, restartów, resetów. Narracyjne filmowanie podjęło wstępne kroki i zwróciło się ku całej historii literatury niewykorzystanej przez medium filmowe. Panteon potworów wypełniających powieści takie jak Bram Stoker Dracula byli gotowi na wyrywanie. Krwiopijcy stali się sławni w latach 1910, wraz z wilkołakami, mumiami i zombie.

Prawdziwy debiut na ekranie potwora poprzedza każdy z nich: dom produkcyjny Thomasa Edisona zaadaptował Frankenstein Mary Shelley w 1910 roku. To tylko 13 minut, ale kto potrzebuje czegoś więcej, kiedy masz bestię, która emanuje z chemicznej mikstury? Tak, Edison i reżyser J. Searle Dawley wykorzystali kilka swobód w rękopisie Shelleya.

Bumps In The Night

W ostatnich latach horror powrócił do tradycyjnego archetypu: nawiedzonego domu. Złowrogi i Obecność są dwa takie przykłady tego przebudzenia, które poluje na uniwersalny strach - w twoim domu jest duch. I prawdopodobnie jest wkurzony na coś, co wydarzyło się wieki temu.

Cecil B. DeMille The Ghost Breaker po raz pierwszy wykorzystał ten pomysł w 1914 r., a historia obróciła się wokół upiornej obecności dowodzącej domostwem, by przerazić wrażliwego młodzieńca. W zawiłej serii wydarzeń reporter przestępczy trafia do walizki kobiety udającej się do kubańskiej rezydencji związanej ze swoim dziedzictwem. Nie trzeba dodawać, że nie są sami.

I dowód, że remake horroru nie jest nowoczesnym wynalazkiem, film zrodził trzy, wydane w 1922, 1940 i 1953 roku.

Stalk’n’ Slash

Wiele krwi zostało rozlanych na temat prawdziwej definicji slashera. Luźne granice tego trybu oznaczają, że w zależności od tego, czy wierzysz, że Leatherface i jego zardzewiała piła łańcuchowa są ikonami slasherów, trudno jest obalić debiut w dobrej wierze.

Alfreda Hitchcocka Psycho wprowadził maniaka noszącego nóż do głównego nurtu publiczności w 1960 r., a także utrwalił kolejne slasherskie szaleństwo rozpoczęte w latach 50-tych: zabicie głównej gwiazdy. Tak jak publiczność nie spodziewała się, że Janet Leigh zginie tak wcześnie, podobnie jak śmierć Drew Barrymore w 1996 roku Krzyk miał podobny efekt. Czy to jednak czyni Anthony'ego Perkinsa pierwszym prawdziwym złoczyńcą?

Wielu uważa film z 1974 roku Czarne święta jako pierwszy w swoim rodzaju. Zgodność z większością uzgodnionych kryteriów ograniczających oznacza, że ​​jest to silny kandydat do korony. Tak jak Piątek 13 i Halloween później naśladować, film wybiera grupę niczego nie podejrzewających nastolatków jeden po drugim przez zamaskowanego zabójcę. Twórcy filmowi wciąż wciąż plądrują Czarne święta za techniki, które wykorzystuje do zwiększenia napięcia; zabójcze ujęcia z punktu widzenia i rozmowy przychodzące z wnętrza domu.

Postmodernistyczny

Postmodernistyczny horror: jego deskryptor jest często rażąco nadużywany, gdy wnioskowane znaczenie „Film wymusza swój terror na podstawie wcześniej istniejącej wiedzy gatunkowej” jest lepiej opisane jako samorefleksyjne. Ale nie zanurzajmy się w subtelniejsze szczegóły ponowoczesności. Samoświadomy horror zwalcza wyczerpanie i niepokój gatunkowych pułapek dzięki świadomości własnych niedociągnięć: wie, że w latach 80. wszystko się pogorszyło i chce nadrobić.

Jako nastolatek slasher wypełniony intertekstualnymi odniesieniami do innych tytułów, Wesa Cravena Krzyk przypisuje się zapowiadanie owej samoświadomej epoki horroru. Ale został po prostu przeniesiony na słupek. Bez badania specyfiki tego, co stanowi samorefleksyjny horror - Podglądający Tom, The Funhouse i Prima Aprilis wszyscy przyczyniają się do debaty - pierwszym przypadkiem bezczelnej samoświadomości jest film Cravena z 1994 roku Nowy koszmar.

Historia jest następstwem produkcji nowego filmu Freddy'ego Kruegera. Wszyscy w filmie grają fabularyzowaną wersję siebie, w tym Cravena, ostatnią dziewczynę Heather Langenkamp i oryginalnego Freddy'ego Roberta Englunda. Przywraca przeszłość poprzez krwawy pastisz, wzmacniając słabości poprzedniego Koszmar z ulicy Wiązów sequele morderstwa własnego złoczyńcy. W ten sposób przekazujesz ironię swojemu dyskursowi - brzytwą.

Znaleziono materiał

Przyjemność oglądania horroru polega na tym, że nic z tego nie jest prawdziwe. Nastolatki zostają zhakowane. Niewinne dzieci uciekły na inne wymiary. Turystów cierpiących najbardziej nieludzkie tortury. W kontrowersyjnym stylu Ruggero Deodato wprowadzono jedną technikę zwiększającą poczucie realizmu Holocaust kanibalski.

Przesiąknięta gore włoska opowieść włoskiego reżysera ukazuje historię ekipy dokumentalnej, której dochodzeniowa podróż do Amazonii nie działa, kiedy ich poddani - miejscowe plemię kanibali - masują je. Film śledzi zespół ratunkowy, który odkrywa bębny pierwszego zespołu i łączy je razem. Voila - narodził się materiał znaleziony.

Wpływowy styl strzelania Deodato został przyćmiony przez kolejny „horror pierwszy”. Dopuścił faktyczny ubój żywych zwierząt na planie - w tym graficzne okaleczenie i morderstwo żółwia morskiego.

Franczyzy

Niemy niemiecki film z 1914 roku Golem - był długo uważany za pierwszą cechę stworzenia. Nawet teraz, gdy wiemy, że tak nie jest (patrz wyżej), jest jeszcze jedno ważne osiągnięcie, które można przypisać kreatywności jego pisarza-reżysera-aktora Paula Wegenera. Seria horrorów.

Po rozsądnym sukcesie swojego debiutu, Wegener nadal wyczarowywał niskobudżetowe funkcje inspirowane legendą o Golemie. Jego mityczne korzenie wywodzą się z przekonania, że ​​materia nieożywiona może zostać ukształtowana w ludzką formę i pobłogosławiona życiem - doskonałą paszą horrorów. Tak doskonały był fakt, że niemiecki helmer napisał i wyreżyserował swoje dwie części, Golem i tańcząca dziewczyna i Golem: Jak on wszedł w świat.

Wpływ tej trylogii można zaobserwować w ostatnim stuleciu. Nawet narracyjny rozwój i chronologia filmów - pierwsza ustanawia świat, druga rozszerza go, a trzecia to prequel - nadal stanowi ramy dla współczesnych trylogii horroru. Po prostu posłuchaj Randy'ego.