Harley Quinn i Batman powinni podzielić się tym momentem w „Suicide Squad”

Wszechobecność Batmana w kulturze popularnej oznacza, że ​​jest wiele rzeczy dla wielu ludzi. Jest mściwym krzyżowcem, inteligentnym detektywem, groźnym wojownikiem, głupcem, symbolem nadziei, czy rażącym potępieniem za czujność. Ale jedna z niewielu rzeczy, których Batman prawie nigdy nie ma, szczególnie w nowoczesnym kinie, jest miła. Jedna chwila w klasycznym Batman: The Animated Series pokazuje dokładnie, jak mógłby być.

W trzecim odcinku sezonu „Harley's Holiday” ulubiona grupa Jokera Harley Quinn otrzymała czysty rachunek od Arkham Asylum i nowy start w Gotham City. W przeciwieństwie do większości łotrów miejskich, Harley słusznie chce się dopasować, aby być dobrym i wydajnym obywatelem. Zaczynając od zaledwie pół godziny, oczywiście jej regulacja schodzi z toru bardzo szybko, gdy popełnia błędy, gdy zostaje aresztowana i nieświadomie porywa córkę generała USA.

Po jakiejś piekielnej akcji Batman powstrzymuje Harleya przed upadkiem z dachu i zabiera ją do Arkham Asylum. Nie będzie długo, kobieta, którą „porwała”, rzuciła oskarżenia po tym, jak dowiedziała się od Harleya, jak szczera jest to, że jest robiona z przestępstwem. Potrzebuje po prostu więcej czasu.

Eskortowany do swojej celi Harley pyta Batsy, dlaczego w ogóle mu pomógł, ryzykując dla kogoś, kto „nigdy nie dał ci nic oprócz kłopotów”. Bez pomijania rytmu, Batman - lub Bruce Wayne - pokazuje najbardziej ludzki moment, jaki kiedykolwiek pokazał innym człowiekiem, czy to na stronie komiksu, czy na dużym ekranie.

„Wiem, jak to jest próbować odbudować życie”, mówi. Wręczając jej sukienkę, którą kupiła, ale policyjną myśl, którą ukradła, mówi jej po prostu: „Miałem też zły dzień, raz”.

W 1939 roku Bill Finger i Gardner Fox napisali Detektyw Comics # 33, umacniając w amerykańskiej mitologii pop jedną z najtrwalszych opowieści, jaką kiedykolwiek powierzono fikcyjnej postaci: Pewnej nocy w ciemnej alei Gotham City rodzice milionera Bruce'a Wayne'a zostali zastrzeleni przez drobnego przestępcę. Oderwana od swojego czasu i miejsca, to smutna historia, ale nic nadzwyczajnego. Co sprawia, że ​​Batman jest tak mściwy, gdy Superman jest ostatnim z jego rasy? Po co zawracać sobie głowę tym, że Spider-Man stracił wujka Bena jako konsekwencję jego posiadać głupota? Odpowiedź: To był rozpaczliwy czas.

Sztuka nie istnieje w próżni. W środku najbardziej burzliwego okresu w Ameryce, w którym perspektywy były stale ponure, pochodzenie Batmana przemawiało na poziomie wewnętrznym do jego młodej i wrażliwej publiczności cierpiącej codziennie z powodu zepsutej gospodarki. Jak Bruce staje się Batmanem, ilustruje to jasno: nic nie jest bezpieczne i nikt nie jest święty. Bogactwo nie może chronić przed złymi i zdesperowanymi. Nauczyli się tego dzieci, które ciężko pracowały przez wiele tygodni, aby oszczędzać grosze tylko po to, by kupić dziesięć centów komiksów.

Bez względu na współczesną krytykę dążenie Batmana do uwolnienia miasta od bolączek rezonuje dla tych, którzy przez skorumpowany rząd lub chaotyczną naturę ludzką, czują się niewytłumaczalnie bezsilni i potężni na raz. Twórcy i artyści komiksowi tak długo sięgają po mroczną, brzydką stronę swojej tragedii i nadal to robią. Christopher Nolan przedstawił ostateczny filmowy portret w Batman Początek, a Zack Snyder proponuje przedefiniowanie tego w nadchodzącym Batman przeciwko Superman: Dawn of Justice. Wszyscy ci Batmeni byli szorstkimi, rozmyślnymi wojownikami, którzy mieszkają we własnej nędzy, sami i tylko z innymi niechętnie.

Jednak kilkadziesiąt lat temu była to kreskówka, w której Batman nie wykonuje brutalnej sprawiedliwości ani mściwej zemsty. Z różową sukienką i łagodnymi słowami Batman okazuje współczucie i życzliwość dla zaprzysiężonego wroga. Jego działania nie wynikały z tej tragedii, ale mimo to przyszły.

Chciałbym, żeby zrobił to częściej. Może on to zrobi Drużyna samobójców.