Kenijska wioska opłakuje utratę 320-letniego historycznego drzewa akacjowego

Drzewo akacji ma oczekiwaną żywotność od 15 do 30 lat. Więc kiedy 320 -letnie drzewo spadło w wiosce Balambala w północno-wschodniej Kenii, miejscowi byli zrozpaczeni. Teraz zaczną 30-dniowy okres żałoby na jego cześć, Agencja informacyjna Xinhua raporty.

Biorąc pod uwagę jego długą żywotność, drzewo było obecne na wielu przełomowych wydarzeniach w historii wsi i kraju. Mieszkańcy Balambali wykorzystali zatem drzewo jako miejsce spotkań dla podejmowania decyzji i spotkań społeczności. Na przykład decyzje dotyczące samostanowienia zostały podjęte pod drzewem. A już 12 grudnia w ramach akacji miała miejsce narodowa funkcja, aby uczcić 52. rocznicę niepodległości Kenii od rządów brytyjskich. Po prostu była to spokojna naturalna obecność dla ludzi, którzy żyją w wysokich temperaturach i warunkach pustynnych. Powiedział dr Ismail Arte Rage, kierownik ds. Żywienia w UNICEF w Południowym Sudanie: „Drzewo akacji miało duże gałęzie i oferowało bardzo chłodny cień.” Zdjęcie kenijskiej akacji, na górze, daje wyobrażenie o budowie drzewa.

Okres żałoby oznacza, że ​​miejscowi nie będą korzystać z gałęzi drzewa. Opuszczą akację, która nagle „rozbiła się na środku i upadła na kupę”, nienaruszona. Adan Yusuf Bute - radny rejonowy i były urzędnik lokalny - opracował:

„Ludzie zgodzili się opłakiwać„ śmierć ”drzewa przez następne 30 dni, zaczynając od dzisiaj. Żałoba zostanie wykonana inaczej niż zwykle, gdy ktoś umrze. Polegałoby to na okazywaniu szacunku drzewu, nie wykorzystując jego gałęzi jako drewna opałowego. ”

Uhonorowanie upadłego przyjaciela przez Balambalę jest przykładem lokalnej jedności, a także uznania dla zjawiska naturalnego. Wiele osób oferowało „kondolencje” w mediach społecznościowych. Drzewo istniało znacznie dłużej niż jakakolwiek istota ludzka, czy jakakolwiek inna. Reprezentował wioskę. Był to punkt orientacyjny, a także ważny ośrodek społecznościowy. Szacunek, jaki Balambalanie okazują dla Akacji, jest pod jednym względem niezwykły. Z drugiej strony, gdy organizm, który stał przed rokiem 1700, w końcu przestaje istnieć, miesiąc żałoby wydaje się bardziej niż uzasadniony.