Sterling Archer, Ofiara Ofiary Sezonu 7

To nie byłoby Łucznik epizod bez prześladowania kogoś w służbie. Trzeci odcinek siódmego sezonu „Deadly Prep” nie jest wyjątkiem, tym razem widzimy, że Sterling zostaje zredukowany do jąkania. Wszystko zaczyna się, gdy popędza nieudaną misję Veroniki Deane, agencja Figgis jest zatrudniona przez pewnego Richarda Strattona Czwartego - bogatego, obleganego douchebag Sterlinga, który rozpoznaje jako Ivy, złośliwego tyrana z czasów szkolnych.

Kilkadziesiąt lat po tym, jak prawie utopił dorastającego Sterlinga - lub „Wirującego” - w toalecie szkolnej, Ivy potrzebuje pomocy swojej starej ofiary. Załamany śmiertelnym rakiem Ivy jest gotowa zapłacić Sterlingowi ogromną sumę, aby go zabić, zanim guzy go dostaną. Sumienie Sterlinga, wciąż obolałe od lat nadużyć, tak naprawdę nie sprzeciwia się: jest gotów pociągnąć za spust, gdy zdaje sobie sprawę, że jego broń nie jest w ogóle skierowana na Ivy - on rzeczywiście zabije Trenta Whitneya, jeszcze bardziej bezwzględnego tyrana z Szkoła Podstawowa. Złapany w feud między dwoma mężczyznami, których najbardziej nienawidzi, Archer kończy się zabijając ich obu i uciekając wraz z potrzebującym Cyrylem, podążając w ostatniej chwili.

Ma tylko jeden żal: Zaraz po strzelaninie w szklanej rezydencji, dostrzegamy to, co było w sejfie Whitneya: pliki Longwatera, w tym prywatny dysk Veroniki Deane, tuż przed rozerwaniem na kawałki.

Złapany na strzępy przez jego młodzieńcze demony, Sterling jest zbyt roztrzęsiony, by zebrać swoją charakterystyczną brawurę. Ivy nie ma pojęcia, że ​​jego stary wróg stał się światowej klasy szpiegiem / handlarzem narkotyków / prywatnym detektywem, ale wygląda na to, że niewiele się zmienił: Archer wciąż potyka się o swoje słowa - „Nadal masz jąkanie?” Ivy szydzi - i czuje się ofiarą. W retrospekcji wspomina Archer, żałośnie, dlaczego nie sprawił, że nowy rok z uniwerek „lax” był nowy. Był chudym, bladym nastolatkiem, osaczonym w domku szkolnym, uniesionym za kostki nad toaletą pełną sikania. Ivy i Whitney, trzy lata starsze, na zmianę uderzają go w brzuch; łamiąc nos młodego Archera ostatnim ciosem w twarz, Whitney wyje: „Myślisz, że nie będę brzęczyk zabijając cię? ”Dławiąc się krwią Archer opuszcza głowę do kąpieli z moczem i traci przytomność. Ten finał zaowocował rocznym przypadkiem zapalenia płuc (nie, to nie były „komplikacje z powodu AIDS”, wyjaśnia Archer) i dziesięcioletni plan zemsty.

Cały ten stłumiony niepokój nastolatków pojawia się w finałowym, ekscytującym pościgu samochodowym. Cyryl, który wciąga Archera, przypomina mu, że ucieka od swoich prześladowców przez całe życie (tutaj mamy słodki wgląd w cudownie chore fantazje zemsty Cyryla, w których „wkłada balsam do koszyka”). Gdy jego samochód wyścigowy przylega niepewnie do zbocza góry A.A., Archer wskakuje na kabriolet Ivy. „Wyobraź sobie, jak to było”, mówi, przerywając słowa szybkimi haczykami na twarz Ivy, „dla samotnego, chudego 15-letniego dzieciaka, który jest w 63 szkołach z internatem, odkąd skończył pięć lat. Wskazówka: To nie było wspaniałe. ”

Tymczasem Archer i Lana decydują, gdzie wysłać młodego Abijeana do „pre-pre” (czyli szkoły). Mallory całkowicie odrzucił perspektywę wysłania wnuczki do szkoły publicznej - „Zamiast stoiska z lemoniadą może mieć malutkiego małego striptizerkę!” - ale wspomnienie pokręconego elitarności szkoły podstawowej zmusza Archera do ponownego rozważenia. Chociaż mówi Cyrylowi, że nie nauczył się niczego z szału zemsty, trudno nie czuć się tak, jakby sprzedawał się krótko: ewoluuje Archer, niezależnie od tego, czy zdaje sobie z tego sprawę, czy nie, i obserwowanie procesu było nieskończenie zaskakujące.