„Ready Player One” może wpaść nawet Stevenowi Spielbergowi

Steven Spielberg and Co. zacznie kręcić swoją adaptację najlepiej sprzedającej się geekowej biblii Ernesta Cline'a, Gotowy gracz pierwszy, w marcu 2016 r. Były książki uważane za nie do pomyślenia, które w jakiś sposób zostały zamienione w kino, ale ten może być najbardziej zniechęcającym z nich wszystkich. Jest to, moim zdaniem, praktycznie niemożliwe zadanie.

Gotowy gracz pierwszy opowiada historię Wade'a, młodego człowieka w świecie przyszłości, praktycznie zniszczonego i odrzuconego na rzecz OASIS, wirtualnej rzeczywistości niekończących się planet i systemów. Jego twórca, James Halliday, najbardziej błyskotliwy i bogaty pionier gier komputerowych i przywódca geeków XX wieku, przedstawia grę, poszukiwanie fortuny, ukrytej gdzieś na tym świecie, wysyłając zróżnicowane społeczeństwo w szalone pościg. Wade zostaje uwikłany w szalone poszukiwania przeciw swoim przyjaciołom i wrogom, ciągnąc go przez wszechświat popkulturowych odniesień tak grubych jak baldachim lasu deszczowego.

Prawa do historii Cline'a były rzucane na Hollywood przez kilka lat, a przez pewien czas krążyły do ​​Christophera Nolana. Spielberg jest liderem i może nie miał trudniejszego zadania w swojej karierze filmowej, ponieważ Bruce the Shark spustoszył jego stabilność psychiczną w połowie lat 70-tych.

Z technologicznego punktu widzenia nie ma obaw. Kiedy podążamy za Wade z jednej zakodowanej planety do następnej, wszystkie zbudowane z popkulturowej szarej materii zmarłego Jamesa Hallidaya, każdy jest bardziej rozbudowany i zrealizowany niż poprzedni. Renderowanie ich na ekranie nie będzie nie do pokonania w 2016 r. Spielberg może się pochwalić perspektywą pierwszej osoby. Wade spędza większość czasu w „prawdziwym świecie” zamkniętym w wirtualnym świecie. Dokonano tego wcześniej, w Macierz i, do diabła, Człowiek kosiarki. Ale ta konfiguracja jest unikalna dla tej historii w sposób, w jaki nawet Neo był nieznany. Należy on przede wszystkim do punktu widzenia pierwszej osoby, trudnego do ciągłego przekazywania na celuloid.

Ale prawdziwym wyzwaniem będzie atak referencji, który Cline poruszył Gotowy gracz pierwszy. Opowieść jest przygodą, połączoną przez callbacki z grami wideo, anime, programami telewizyjnymi, filmami science-fiction - niektóre popularne, wiele innych mniej. Również odniesienia odnoszą się do pokolenia z przeszłości. Całe sekcje koncentrują się na starych przygodowych grach tekstowych, takich jak ta w Duży. Wymagają fragmentów z Wade; jako narracja lektora zaginęłaby w tłumie teatralnym. Są o wiele za gęste i żmudne do wyjaśnienia w kilku linijkach dialogu. Jednak bez tych wyjaśnień gra wideo Wade gra lub podróżuje nie uda się połączyć z publicznością, która nie ma pojęcia, co się do cholery dzieje.

W pewnym momencie Wade ma odtworzyć cały film Gry wojenne jako postać Matthew Brodericka. Jak dokładnie reżyser to buduje? W innym jego awatar przekształca się w Ultramana, najbardziej niejasne odniesienie, które wymaga wyjaśnienia. Bez ekspozycji tłumaczenie jest niemożliwe. Jak wskazuje Drew McWeeny w HitFix, gęstość innych własności intelektualnych ma większą ochronę w powieści niż w filmach. To nie jest tylko kwestia zagłuszania ton popkultury lat 80. na ekran - wiele z tych rzeczy musi być licencjonowanych. W sensie praktycznym mogłoby to zagłuszyć nawet najbardziej błyskotliwie wyobrażoną wizję filmu.

Nie jestem Spielbergiem i jego zespołem. Jestem pewien, że mają plan; w przeciwnym razie nie popychaliby się do tego nieprzejrzystego naruszenia.Wiele tak zwanych powieści niemodyfikowalnych dowiodło, że jest inaczej. Ostatnio adaptacja praktycznie nieprzeniknionej przędzy psychodelicznej Thomasa Pynchona Paula Thomasa Andersona, Nieodłączny wiceprezes, przychodzi na myśl. Wachowscy próbowali swoich sił Atlas chmur i doprowadził do bałaganu. Do bardziej udanych prób przekształcenia zawiłej powieści w film do obejrzenia należy adaptacja Mary Harron American Psycho oraz epopeja człowiek-tygrys-ocean-ocean Anga Lee Życie Pi. Ten ostatni okazał się jednak jednym z najpiękniejszych filmów dekady. Druga strona strzelania tak wysoko to czasami trafienie w cel.