„Vinyl” byłby okropny

Czy jesteś fanem Martina Scorsese? Czy jesteś fanem oryginalnego programowania HBO? Czy jesteś fanem Micka Jaggera? Czy jesteś fanem Bobby Cannavale? Czy jesteś fanem muzyki? Czy jesteś fanem muzyki, który oglądał muzykę rockową w latach 70-tych? Czy jesteś jedną lub więcej z tych rzeczy i oglądałeś przyczepy Płyta winylowa ?

Wtedy prawdopodobnie martwisz się o to. Przynajmniej wątpliwy. A może jesteś po prostu przerażony.

To jest zrozumiałe. Gwałtowne, pełnometrażowe zwiastuny - wydane w ostatnich tygodniach - są zbyt rozdrobnione i wysokooktanowe, aby dać Ci prawdziwy sens tego, jak może wyglądać oglądanie odcinka. Sądząc po nich, Płyta winylowa wygląda jak łatwy przepis na nadużywany dialog, nadużywanie - Wyrzucam „makleripripripripwawaahhhh” - i długie sekwencje muzyczne ze słabymi oryginalnymi utworami.

Pokazy muzyczne są zawsze ryzykowne. Czy jest publiczność dla sterowanego Martinem Scorsese, proto-punkowego Imperium i czy może być tak blisko? Czy chcesz mieć program pełen rzeczy, które brzmią jak początkowy głos?

Z pewnością jest publiczność - całe pokolenie 40-60-letnich dzieci, które dorastały na filmach gangsterskich Scorsese i rzeczach w promieniu tego rodzaju rock'n'rolla, plus ich dzieci, które podniosły na tym samym gównie.

To też może być dobre. Scorsese kochał muzykę - szczególnie rock'n'roll swojego pokolenia - przez całe swoje życie; wielu jego bliskich przyjaciół to muzycy. Przez lata mieszkał z Robbiem Robertsonem z The Band i niewątpliwie zrobił tyle koksu, co Bobby Cannavale w jednym odcinku w tym czasie. Oczywiście spędzał też dużo czasu z Kamieniami i filmował je wiele razy. To jest świat, o którym wie coś szczególnego, a co najważniejsze, troszczy się o to - nie o coś, z czym przelotnie ma obsesję.

To niesamowite, że Scorsese nigdy wcześniej nie próbował takiego projektu - fikcyjnej narracji zorientowanej na przemysł muzyczny. Do tej pory oddaje się tylko filmom koncertowym - w tym najlepszym w historii, w 1977 roku Ostatni walc - liczne filmy dokumentalne i splecione ze sobą przepełnione, klasycznie rockowe ścieżki dźwiękowe, by ustrukturyzować jego długie dramaty kryminalne w dół. Scorsese stworzyła niekończące się filmy tego rodzaju; w tym momencie swojej kariery produkował i reżyserował tak bardzo, że jest coraz bardziej narażony na powielanie czegoś, co zawsze robił. Wydaje się więc możliwe, że zmierzenie się z nowym rodzajem projektu wzbudzi jego i jego zespół w większych sprawach.

Wystrzelony przez zestaw naszych serii @HBO na Brooklynie. Wszystko idzie dobrze. Pracuję nad odcinkiem 6 teraz! pic.twitter.com/ZQXgJxQPn6

- Mick Jagger (@MickJagger) 23 lipca 2015

Zawsze jednak istnieje problem, że jedną z osób w tym „zespole” jest Mick Jagger. Pomimo tego, że jest facetem, który śpiewa „Nie zawsze można dostać to, czego chcesz”, „Bestia z ciężaru”, „Rocks Off” i „Angie”, jest znanym idiotą - głównie według jego lepszej połowy. Jest niedoświadczony w sztuce zarówno tworzenia filmów, jak i subtelności. Filmy Scorsese są na ogół na maksa i bardzo stylizowane, ale są pełne subtelnego humoru, dziwnych poprawek do świętych formuł i mnóstwa pomysłowych momentów. Dzwonki alarmowe gasną, gdy w ciągu pierwszych 30 sekund pojawi się podobna do Micka-Jaggera postać spotykająca Pete-Doherty. „O nie” - można by pomyśleć. „Czy solipsyzm Jaggera nie zna granic? Czy to będzie samowystarczalny, przewidywalny pół-katastrofa Straight Outta Compton x10? ”

Możemy tylko mieć nadzieję, że Mick zrobił tu stosunkowo mało, oprócz podpisania kontraktu z niektórymi muzykami, wybrania ubrań i przekazania pieniędzy.

Ale najważniejszą rzeczą do rozważenia tutaj jest to, że Scorsese rzadko całkowicie się pieprzy. Rzeczywiście, rzadko nawet robi coś mniej niż bardzo dobrego. Oczywiście różne uderzenia… ale czy kopiesz Gangi Nowego Jorku, Bringing Out the Dead, i Hugo czy nie, nadal nie są wprost złe - w jakimkolwiek znormalizowanym znaczeniu tego słowa. Każdy film jest, choć wadliwy, wizjoner w jakiś sposób - przemyślany, nawet jeśli nie jest doskonale zrealizowany.

Najgorszy grzech Scorsese najprawdopodobniej pozwolił zakazane imperium stać się tak nijakim jak to. Najgorszy scenariusz dla Płyta winylowa ? Uścisk Scorsese staje się zbyt luźny, a późniejsze odcinki stają się rutynowe i rozpraszają melodramatycznie.

W pokoju jest słoń: Terence Winter. To jest twórca zakazane imperium, a także twórca i pisarz Płyta winylowa. Czy ciężka obecność w zimie jest receptą na formułę? Pamiętaj, że Winter również napisał Wilk z Wall Street ostatnio niż Promenada. Na pewno, Płyta winylowa wydaje się być o wiele bliżej tego pierwszego - jednego z najlepszych filmów Scorsese od lat. Jasne, nabyte upodobanie do niektórych, ale prawdziwie zaangażowane, wizjonerskie i rozwalające się rzeczy - niezapomniane, fachowe działania.

Płyta winylowa nie ma DiCaprio (w jego najgroźniejszym, nie mniejszym stopniu), ale Bobby Cannavale jest bardzo niezawodny i wydaje się, że może to być dla niego przełomowa rola. Olivia Wilde też jest silna, Ray Romano będzie zabawny - nie ma mowy o tym - i Max Casella a.k.a. Jackie, Jr. Sopranowie (nie zapominaj, że Winter również to napisał!) wydaje się być dobrym rozwiązaniem mise en scène.

Nazwijcie to dzikimi spekulacjami, ale jest wiele do wskazania Płyta winylowa ma więcej do zrobienia niż przeciwko nim, bez względu na to, jak trudny jest podgląd.