Powerpuff Girls i Family Guy zaczęli jako kreskówki

Ach, college: nadszedł czas, by popaść w nieodwracalny dług, współzależne relacje i czas na tworzenie kultowych kreskówek, które spłacą rachunki po czterdziestce. Poważnie, to jest zdumiewające, ile z najbardziej udanych franczyz animowanych dzisiaj zostało uruchomionych przez młodego animatora, próbującego spełnić termin profesora.

Podczas gdy większość klasycznych animowanych juggernautów została wyprodukowana w systemie studyjnym - wyłaniających się z takich miejsc jak Disney, Hanna Barbera i Warner Bros. - pod koniec lat 80. i na początku lat 90. pojawiła się fala młodych animatorów, którzy sami opracowali serię i wprowadzili w fali świeżej energii dla przemysłu. Oto spojrzenie na niektóre z najbardziej charakterystycznych dla tej żywotnej generacji twórców oraz pokazy, które przynieśli na świat ze swoich pokoi wieloosobowych.

Atomówki Był The Whoopass Girls

Atomówki, który był emitowany od 1998 do 2005 roku, był tak wielkim sukcesem, że został już ponownie uruchomiony. Blossom, Bubbles i Buttercup stali się bohaterami małych dziewczynek na całym świecie jako drobne ciasteczka, które były zdolne do przemocy w obliczu zła. Ale większość małych dzieci nie wiedziała, że ​​zanim zostały Powerpuffs, twórca Craig McCracken wyobrażał sobie, że są znacznie ciemniejszym zespołem znanym z The Whoopass Girls w swoim filmie o pracy CalArts, trafnie nazwanym Whoopass Stew.

Chociaż Whoopass Girls zajęłoby sześć lat, by oficjalnie zadebiutować Atomówki w Cartoon Network McCracken opracował szereg filmów krótkometrażowych dla inkubatora pilotażowego kanału, Co za kreskówka!, przed wysłaniem dziewczyn i Mojo Jojo do serii.

Członek rodziny Był Życie Larry'ego

Seth MacFarlane, wiodący brat animacji, był pulchnym geekiem w RISD, kiedy sadzonki dla tego, co byłoby oszustem Rhode Island, Peterem Griffinem, jego rodziną i znanym przestępcą-seksualnym-ale-hej-to-zabawnym-prawym Glenn Quagmire, ich debiut.

Życie Larry'ego obraca się wokół Larry'ego i jego antropomorficznego gadającego psa w średnim wieku, Nowej Anglii, Steve'a. MacFarlane po raz pierwszy użył tego filmu jako próbki, aby dostać się do drzwi w Cartoon Network, gdzie pracował Johnny Bravo prosto z college'u. Podobnie jak Atomówki, Cartoon Network Co za kreskówka! dał MacFarlane szansę na opracowanie serii z niewielkim budżetem w kilku krótkich spodenkach Larry i Steve, a koncepcja została ostatecznie przekazana do domu na tym samym kanale, co już ikoniczny The Simpsons na FOX. MacFarlane wyszedł z własnych korzeni w Nowej Anglii, aby rozwijać rodzinę i nadal użycza swojego głosu dwóm głównym bohaterom: Peterowi Griffinowi i jego psu Brianowi.

Park Południowy Był Jezus vs. Mroźny

Uwielbiam to lub nienawidzę (a to zwykle jest gdzieś pomiędzy), nie ma innego programu, który wygląda lub brzmi jak Park Południowy przed lub od kiedy zadebiutował na Comedy Central w 1997 roku. Po spotkaniu w University of Colorado w 1992 roku Matt Stone i Trey Parker opracowali krótki Duch Bożego Narodzenia: Jezus vs. Mroźny używając techniki wycinania, która stałaby się ich znakiem rozpoznawczym.

Podobnie jak w przypadku oryginalnych skrótów Powerpuffs, jest to dość niewiarygodne, ile pilotów pozostało w oryginalnej serii, morderstwo Kenny'ego i wszystko inne (choć Kenny wydaje się być szablonem dla Cartmana w oryginalnych szortach). Parker i Stone zrobili Park Południowy dzieci w jednym z pierwszych internetowych filmów wirusowych w 1995 roku, kiedy szef Foxa zlecił im wydanie drugiego wideo krótkiego jako e-kartki, ale sieć nie wybrałaby serialu z naciskiem, że pan Hankey (Christmas poo, natch) pozostał jako postać.

Stamtąd, Comedy Central podjął serię i otworzył drzwi dla Parkera i Stone'a, aby umieścić w sieci jedyny serial animowany, który będzie w stanie uwzględnić bieżące wydarzenia w fabule w ciągu tygodnia od ich wystąpienia. Jeśli nigdy nie widziałeś, jak Park Południowy zespołowi udaje się go uruchomić w branży, w której normą są miesiące produkcji jednego odcinka, sprawdź film dokumentalny 6 dni na powietrze.

The Pixar Lampy używane Pani i lampa

John Lasseter jest teraz gigantem animacji za Pixarem i bez niego nie mielibyśmy tego Toy Story lub Samochody franczyzy, ale był kiedyś śpiącym dwudziestodwuletnim dzieckiem z terminem realizacji projektu. Podczas gdy Pixar, jego domowe studio, przypisuje maskotkę lampy biurkowej do skrótu Lassetera z 1986 roku Luxo Jr., utrwalenie animatora na lampach nastąpiło lata wcześniej podczas jego ostatniego roku w CalArts.

Pani i lampa to film 2D, który zawiera kilka mniej niż chwile przyjazne dzieciom, ale jasne jest, że Luxo Jr. nie jest pierwszym urządzeniem, które jest przyczyną wielu wszechstronnych dla zdobywcy Oscara animatora.

Przestrzeń biurowa Był Milton

To jest dzika karta - podczas gdy twórca tej kreskówki nie był w college'u, kiedy ten skrót został stworzony, per se, to wciąż jego najwcześniejsza uznana praca i doprowadziła do jednych z najbardziej pamiętnych prac ostatnich dwudziestu pięciu lat.

Mike Judge jest jednym z rzadkich geniuszy multimedialnych naszej ery, za który jest odpowiedzialny Beavis i Butt-Head i Król wzgórza w sferze animowanej i najbardziej pamiętnej w 1999 roku Przestrzeń biurowa w świecie akcji na żywo. Co dziwne, ten ostatni wywodził się z głęboko wyciętej kreskówki Judge wyprodukowanej na początku lat 90-tych Milton który później został zaadaptowany do kultowego klasyka live-action.

The Milton szorty były pierwszym udanym wypadem Judge'a do świata komedii po kilku latach kręcenia kołami ze stopniem fizyki, szeregiem niespełnionych prac biurowych i pracą jako basista dla podróżującego zespołu bluesowego. The Milton szorty były zrozpaczone i skupione wokół czasu sędziego jako pracownika biurowego i zostały odkryte przez Comedy Central i ostatecznie wyemitowane na Saturday Night Live. Przed Miltons byłby dostosowany do funkcji, sędzia użył SNL pęd do rozwijania Beavis i Butt-Head seria, która stała się jedną z najbardziej udanych serii MTV z lat 90., a następnie została rozszerzona na telewizję sieciową w 1997 roku Król wzgórza zanim zaczniesz wprowadzać Miltona w trzeci wymiar w’99.

Zostań w szkole, gang!