Zmiany klimatu ujawniają 40 000-letni zaginiony krajobraz wyspy Baffin

Wyspa Baffina to piąta co do wielkości wyspa na świecie i gorzko zimny kawałek terytorium Kanady nad kołem podbiegunowym. Ale w Baffinie wszystko się nagrzewa. Arktyka ociepla się od dwóch do trzech razy szybciej niż reszta planety, a lodowce wyspy cofają się, ujawniając coś, czego ludzie nie widzieli wcześniej: krajobraz pokryty lodem przez ostatnie 40 000 lat.

Ostatni raz krajobraz widział słońce w połowie ostatniego okresu lodowcowego, kiedy temperatura była przeciętnie niższa niż obecnie. Neandertalczycy właśnie wymarli, a ludzie właśnie zaczęli polować na wełniane mamuty. Tymczasem na Wyspie Baffina lód rozprzestrzenia się i pokrywa starożytne rośliny, grzebiąc je w chłodzie. Teraz te rośliny są narażone jeszcze raz, tysiąclecia później. Badanie opublikowane w zeszłym tygodniu w czasopiśmie Nature Communications bada historyczne topnienie.

Simon Pendleton, główny autor opracowania i doktorant mówi student na Uniwersytecie Kolorado w Boulder Odwrotność że odsłonięte krajobrazy wyglądają jak otaczający krajobraz tundry - głazy porozrzucane z „kieszeniami życia w nich”, a także mchy i porosty, które zaczęły rekolonizować krajobraz. W większości nadal wyglądają jałowo.

„Wiedząc, że te krajobrazy nie ujrzały światła dziennego przez co najmniej 40 000 lat, pozostawia się głębokie poczucie podziwu” - mówi Pendleton.

Te archaiczne mchy i porosty siedziały na wysoko położonych, płaskorzeźbionych płaskowyżach oddzielonych fiordami. W sierpniu zespół odpowiedzialny za badania udał się na wyspę i zebrał 48 próbek roślinnych z 30 różnych czap lodowych Baffina, aby poznać, kiedy lód ostatnio przesuwał się nad tym miejscem. Oczywiste jest, że Arktyka ociepla się ze względu na zmiany klimatyczne wywołane przez człowieka, ale ostatni raz Arktyka była tak ciepła, jak jest dzisiaj, wciąż jest przedmiotem dyskusji.

Badania zespołu wskazują, że lodowce Baffina nie cofnęły się do rozmiarów, które są dzisiaj od 40 000 lat temu. Data ta wynikała z datowania radiowęglowego ukorzenionych roślin - które nadal znajdują się w ich pierwotnej pozycji wzrostu - jak również z pobranych próbek z każdego miejsca, które zebrano w celu ustalenia wieku.

Ponadto badanie rdzeni lodowych Baffina i Grenlandii wskazuje, że temperatury stanowią obecnie najcieplejsze stulecie dla regionu w ciągu ostatnich 115 000 lat. Pendleton mówi, że oznacza to, że „wpływ człowieka na współczesny klimat jest bezprecedensowy w ciągu ostatnich 115 000 lat”. Jeśli rzeczy będą się utrzymywać, Baffin może być wolny od lodu w ciągu najbliższych kilku stuleci.

Pendleton i jego koledzy wierzą, że ponieważ zachowane krajobrazy tundrowe są archiwami dawnej aktywności lodowców, te kieszenie mogą pomóc nam zrozumieć, jak ten region zareagował na zmiany klimatyczne w przeszłości, co może pomóc nam kontekstualizować skalę obecnej sytuacji. W końcu topniejące lodowce oznaczają wzrost poziomu morza; dramatyczna zmiana, która wpłynie na życie daleko poza Arktyką.

Abstrakcyjny: Temperatury arktyczne rosną szybciej niż średnia na półkuli północnej ze względu na silne pozytywne sprzężenia zwrotne unikalne dla regionów polarnych. Jednak stopień, w jakim ostatnie ocieplenie Arktyki jest bezprecedensowe, pozostaje przedmiotem dyskusji. Wieki zakopanych roślin w pozycji wzrostu zachowane przez wycofujące się czapy lodowe w Arktycznej Kanadzie pomagają rozwiązać ten problem poprzez umieszczenie ostatnich warunków w wielomilionowym kontekście. Tutaj pokazujemy, że pre-holoceńskie daty radiowęglowe na roślinach zebranych na marginesach 30 czap lodowych w Kanadzie Arktycznej sugerują, że te miejsca były stale pokryte lodem przez> 40 kyr, ale teraz są wolne od lodu. Używamy in situ inwentaryzacji 14C w skałach z dziewięciu lokalizacji, aby zbadać możliwość krótkiej ekspozycji podczas ciepłego wczesnego holocenu. Modelowanie ewolucji 14C in situ potwierdza, że ​​ekspozycja na holocen jest mało prawdopodobna poza jednym z miejsc. W kontekście zapisów temperatury z rdzeni lodowych Grenlandii, nasze wyniki sugerują, że letnie ciepło ubiegłego wieku przekracza obecnie każdy wiek w ~ 115 000 lat.