Spojrzenie w to, jak Disney i Pixar ożywiają swoje postacie

Od zaawansowanych robotów po proste błędy - przyzwyczailiśmy się do antropomorfizowanych, czujących stworzeń w świecie animacji. Ale każdy ruch naturalny jest wynikiem żmudnej pracy i poświęcenia animatorów, którzy uczą się przez lata, aby ich praca wydawała się jak najbardziej płynna.

W szczególności Disney i Pixar doskonale nadają się do tworzenia barwnych odlewów zwierząt i przedmiotów, które nie tylko przedstawiają różnorodne emocje poprzez wyraz twarzy, ale także poprzez język ciała. Chociaż istnieje wiele animowanych zwierząt, które są istotami ludzkimi z uszami i ogonami, naprawdę wyróżniającymi się zwierzętami są postacie, które nie tylko przenoszą ludzkie ruchy na obiekt, ale rozszerzają naturalne ruchy obiektu, aby to stworzyć zrozumiała osobowość.

Tak samo jak kochamy postacie takie jak kamizelka sweter z Arthurem, aardvark jest doskonałym przykładem kreatora kreskówek, który jest tylko człowiekiem z futrem. Gdyby Artur był prawdziwym awarderem (ignorując fakt, że nie wygląda na ssaka), nie chodziłby i nie miałby okularów unoszących się na głowie bez pomocy uszu. Niedawno pojawił się post Reddit, który zauważył powszechność wielu animacji, które ignorują naturalne rozmieszczenie uszu na zwierzętach na rzecz umieszczenia używanego obiektu (czy to telefonu komórkowego, czy nauszników), gdzie ludzkie ucho byłoby. Zootopia był wyjątkiem od tego, że słuchawki Judy Hopps rzeczywiście utknęły w jej długich uszach królika.

Ten mały szczegół jest hołdem złożonym przez Pixar, Disney (i Dreamworks) dążeniu do realizmu (o ile policjanta z królika można uznać za „realizm”). To długa tradycja w studio, która wynalazła nowoczesną animację. Przyprowadził do studia zwierzęta cyrkowe Dumbo i dorosłe lwy do Burbanka, na które się przygotowały Król Lew. Podczas wstępnej produkcji, Tarzan załoga udała się do Ugandy, aby wspólnie obserwować goryle w ich naturalnym środowisku. Sam Walt Disney powiedział kiedyś, że „zdecydowanie czuję, że nie możemy robić fantastycznych rzeczy opartych na prawdziwych, chyba że najpierw poznamy rzeczywistość”.

Tworząc postać opartą na czymś nieznanym, anatomicznie lub inanimacyjnie, artysta musi zrozumieć, co on animuje i kto jest jej bohaterem, zanim zacznie animować. Osobowość postaci jest najważniejszą rzeczą, która wpływa na maniery stworzenia. Odebranie tych ruchów i dziwactw zasysa życie animatorów z dala od postaci.

Weź udział w hicie Pixar w 2008 roku Wall-E, w którym mały robot zagęszczający śmieci oszczędza dzień, ale przy widocznych kosztach jego wspomnień. Jego przemiana od łagodnego i skulonego romantycznego do stoickiego i uczciwego pracownika jest celowa - a małe różnice między nimi są zdumiewające, jak bardzo postać, zwłaszcza ta, która nie ma być humanizowana, może przekształcić się z przedmiotu w osobę.

Dla bohaterów, którzy nie mówią, ruchy są wszystkim. W większości filmów Disneya jest jakiś towarzysz, który nie mówi. Aladyn na przykład zarówno Abu, jak i Dywan, ten ostatni jest najtrudniejszy do zrealizowania. Zespół musiał personifikować prostokąt i wymyślić sposób kształtowania wyrażeń bez pomocy twarzy lub kończyn. Wynik daje ujmujący dodatek do filmu.

Podobnie jak w przypadku dywanów i innych postaci, animatorzy tchną życie w przedmioty i zwierzęta, tworząc logiczne rozwiązania dla postaci takich jak samochód (Lightning McQueen in Samochody), które normalnie nie mogą wykonać zadań, które wykonuje postać bez rąk i nóg. To rozwiązania zawsze robią trwałe wrażenie i dają nam niezapomniane twarze wielu filmów i filmów przez lata.