Jak długo trzeba czekać, aby programy telewizyjne, takie jak „Kaznodzieja”, same się wyjaśniły?

Telewizor staje się coraz bardziej popularnym, serializowanym medium do opowiadania historii. Ale z tym przychodzi równa wada. Widzowie lojalnie dostroją się w każdym tygodniu, aby zobaczyć, jak ta historia się rozwija, co jest dobrą wiadomością dla fanów i sieci, na których opiera się rachunek. Stwarza to również okazję do tworzenia przez te sieci trudnych historii, które w przeciwnym razie nie byłyby bezpiecznym zakładem w telewizji, zwłaszcza w przypadku adaptacji popularnego materiału źródłowego komiksu.

Dlatego The Walking Dead jest tak wielkim hitem w AMC. I choć bycie ambitnym jest czymś, do czego sieć pragnie aspirować, nowo odkryta wolność w tworzeniu notorycznie trudnego materiału może być zbyt dobra. Nowy program AMC Kaznodzieja jest niewiarygodnie ambitny, ale tylko trzy epizody, jego intrygująca fabuła zaczyna pokazywać, dlaczego ambitne przedstawienia ryzykują pomieszanie dwuznaczności z błyskotliwością.

Kultowa powieść graficzna Gartha Ennisa i Steve'a Dillona została uznana przez Evana Goldberga i Setha Rogena i byłego Breaking Bad pisarz Sam Catlin, przyniósł to do realizacji w AMC. Jej rozgłos wynika z ogromnego zakresu materiału źródłowego, którego wielkość sprawiała, że ​​wydawało się niemożliwe dostosowanie. To także znaczący projekt, ponieważ, jak widać w programie stworzonym przez trio, nie jest to łatwa historia do wyjaśnienia.

Występ śledzi byłego kryminalistę, granego przez Dominica Coopera, który zmaga się ze swoją tożsamością, ukrywając się w zakurzonym mieście w Teksasie, pracując jako miejscowy kaznodzieja. Kaznodzieja, Jesse Custer, nagle zostaje opętany przez eteryczną moc, a aniołowie zaczynają go polować. Zaprzyjaźnia się również z wulgarnym wampirem z Irlandii. Podsumowując, akceptacja przez publiczność głównego nurtu jest bardzo duża.

Krytycy nazywający materiał źródłowy „niemożliwym” prosi się o porównanie z innymi niesławnie „nieuleczalnymi” tekstami i ich adaptacjami, takimi jak wersja Davida Cronenberga Williama S. Burroughsa Nagi Lunch lub dziką adaptację Huntera S. Thompsona autorstwa Terry'ego Gilliama Strach i wstręt w Las Vegas. Dodaj odrobinę nasiąkniętego słońcem nihilistycznego Texas Justice à la Cormac McCarthy’s w wersji Coen Brothers To nie jest kraj dla starych ludzi i zaczyna się rozumieć zadanie przed nim Kaznodzieja.

Ale te wczesne epizody Kaznodzieja czuję się wstrząśnięty, a czasem mylący, może dlatego, że program nie chce trzymać się jednego gatunku. Można go zakwalifikować jako religijny, nadprzyrodzony, przerażający, kryminalny-western-dramatyczny, ale zamiast tego jest celowo i frustrująco niezdefiniowany. Żonglowanie gatunkami sprawia, że ​​niezwykłe połączenie komediowego Goldberga i Rogena z piekącą wrażliwością Catlina na Waltera White'a staje się nieco wyraźniejsze. Jak inaczej sprawiłbyś, że ktoś wyskakujący z samolotu i mający tak straszny wynik grawitacyjny byłby tak zabawny w odcinku pilotażowym? Ten niezgrabny ton nie wyjaśnia, dlaczego przedstawienie prawie zachwyciło się jego nieprzejrzystością.

Nie oznacza to, że seria ma mandat do natychmiastowego pokazania ręki. Występ powinien przynajmniej na tyle wcześnie ustanowić podstawowe zasady i być wystarczająco informacyjny, aby publiczność zrozumiała, w co się pakuje, aby ich nie ciągnąć. Pod koniec pierwszego odcinka Breaking Bad, kiedy Walter White stał tam w swoich ciężkich osobowościach na zewnątrz rozbitego mobilnego laboratorium met wskazującego broń w stronę publiczności i jego przeznaczenia, miałeś poczucie, gdzie ta historia pójdzie. Tak samo z The Walking Dead: ojciec musi nieść swojego syna i grupę ocalałych przez postapokaliptyczne pustkowie zombie.

Możemy tylko wziąć tyle mglistych odniesień do zacienionej przeszłości Jessego z tagalong wyjętym spod prawa Tulipanem (Ruth Negga), lub niesekwencyjnymi scenami aktora Jackie Earle Haley Odin Quincannon, albo dlaczego dwóch mężczyzn (lub aniołów?) Jest wysyłanych z nieba, by schwytać Jessego moc, lub co oznacza irlandzki wampir o imieniu Cassidy (Joe Gilgun) dla całego tego chaosu. Podobno wielkie ważne sceny kończą się niczym puste dramatyczne kule. Kaznodzieja nie wydaje się wiedzieć, co to jest, więc zmusza publiczność do czytania komiksów przed oglądaniem programu. To dziwne miejsce, w którym twoja publiczność ma tylko trzy odcinki.

Oceniając przedstawienie, tylko trzy odcinki nie są poprawne i Kaznodzieja niewątpliwie ujawni się w dziesięciu odcinkach sezonu, kiedy Jesse bada, czym właściwie jest jego moc. Cooper i całkowicie zaangażowane występy Neggi i Gilguna to główne powody, dla których warto również obserwować. Ale program powinien wkrótce dać nam kilka odpowiedzi.

W końcowych momentach trzeciego odcinka, zatytułowanego „Możliwości”, Jesse czyta werset z Pierwszego Koryntian na pogrzebie Teda, kościelnego, który dosłownie wyciągnął swoje serce, słuchając pobożnej rady Jessego. „Słuchaj, mówię ci tajemnicę”, czyta. „Nie wszyscy będziemy spać, ale wszyscy zmienią się błyskawicznie, w mgnieniu nocy, przy ostatniej trąbie”. Kaznodzieja zaczyna grać w tę trąbkę bardzo szybko.