„Baskets” Is The Cruelest Show w telewizji

Kreacje stojące za FX Kosze wydają się testować granice swojej ograniczonej publiczności. Bezwzględne uderzenie postaci Chipa (Zach Galifianakis), odcinek po odcinku, jest naprawdę bolesnym widowiskiem do obejrzenia. Chociaż dramat serii jest zrównoważony przez jedne z najlepszych komedii w telewizji, ciemniejsza połowa Koszyk dychotomia dramatyczno-komediowa była w pełni widoczna w ostatnich kilku odcinkach.

Nawet jeśli wydaje się, że Chip dokonał poważnego przełomu, wielokrotnie udowadnia, że ​​jego zdolność do odmawiania sobie postępu jest silniejsza niż jego gotowość do konfrontacji z prawdą. Czwartkowy odcinek „Family Portrait” kontynuuje depresyjną ścieżkę, na której skończyło się kilka ostatnich odcinków. Mimo że Kosze zawsze ratuje swoje mroczniejsze momenty komedią, która odgrywa zupełnie zwyczajną, postać Chipa może poważnie wykorzystać przerwę w tym momencie.

Po zeszłotygodniowym odcinku, który zabrał nas z powrotem do Paryża, aby zapewnić więcej kontekstu dla nieudanego małżeństwa Chipa i Penelopy (Sabina Sciubba), wydawało się, że Chip miał Wreszcie i oficjalnie przeszedł przez jego grubą czaszkę, której Penelopa nigdy go nie kochała i że poślubiła go jako ucieczkę od życia w Paryżu. Kiedy odrzucił samotny, paryski piknik, który żałośnie sobie wymyślił, wydawało się, że oznacza to jego pierwszy poważny krok w oddaniu przeszłości.

Ale powinniśmy wiedzieć lepiej: Kosze nie sprzyja porządnej rozdzielczości znaków. Czwartkowy wieczór „Portret rodzinny” zaczyna się od wywołania przez Chipa Penelopy z automatu telefonicznego, aby jeszcze raz zapytać ją, czy wróci do Ameryki, aby mogli zacząć od nowa. Ona oczywiście odpowiada stanowczo nie. Chociaż Penelope jest obiektywnie snobistyczna i okropna, konfrontuje się z Chipem tak szczerze, że nienawidzenie jedynej osoby, która jest prosta z Chipem, staje się prawie niemożliwe. To Chip, który zaczyna nas frustruć, odmawiając przełknięcia odrzucenia. Może tym razem zaakceptuje to, ale koniec Kosze uwarunkował nas, by nie oczekiwać, że te postacie zostaną pokonane.

Spirala w dół Chipa nadal działa w pełni w „Rodzinnym portrecie”, kiedy musi przyjąć pracę w Arby, aby mógł pomóc swojej mamie (Louie Anderson), u której niedawno zdiagnozowano cukrzycę. Jego praca z klaunami na rodeo też nie wystarcza. Prawdopodobnie możesz sobie wyobrazić, że środowisko Arby'ego nie zachęca Drogi Chipa do samorealizacji, podobnie jak jego chora matka, jego przenikliwy i asinny identyczny brat bliźniak Dale lub jego chłodna była żona.

Większość przeciwności Chipa można przypisać jego brakowi przydatnych umiejętności, a jego nowa praca w Arby's podkreśla to w nieprzyjemny sposób. Nie potrafi nawet zrobić kanapki w sposób właściwy dla Arby'ego lub użyć maszyny do sera nacho bez dostania żółtej gęsi na twarz. Menedżer, który wynajął Chipa, zapewnia go, że jest częścią rodziny Arby i szybko się nauczy. Być może jest to jedyny moment, w którym ktoś dostarczył Chipowi jakiejś pozory zachęty, ale ten pozytyw jest natychmiast zgnieciony przez fakt, że pochodzi od jego dreadlocked managera w Arby.

Nieubłagane nieszczęście, które nęka życie Chipa, kontrastuje z faktem, że sprawy zaczynają szukać Marthy, która jest rutynowo ignorowana i nadużywana przez wszystkich członków rodziny Kosze. Dale - który może być lub nie być gejem - staje się nieco pijany i przychodzi do Marthy, a kończy się tym, że bawią się w samochodzie Chipa, śledząc ekstrawaganckie wyjaśnienia Dale'a i monotonną zachętę Marthy.

W dalszej części odcinka Chip zatrzymuje się w biurze Marthy, by zapytać ją, czy chce spędzić wolny czas. Po raz pierwszy dobrowolnie poprosił Martę o towarzystwo. Potem dowiaduje się, że osoba, którą zwykle może liczyć na większą żałosność niż on, została położona przez jego identycznego brata bliźniaka. I tak kontynuuje spiralę w dół.

Ostatni cios przychodzi na samym końcu epizodu, kiedy klaun - jedno źródło prawdziwego szczęścia na świecie - zostaje mu odebrane. Eddie the rodeo cowboy informuje Chipa, że ​​rodeo otrzymał rozkaz zaprzestania działalności, co oznacza, że ​​musi spakować się i pojechać gdzie indziej. Stała - choć słabo płatna - praca klaunowa była jedynym dodatkiem w życiu Chipa, a nawet to zostało mu odebrane. Chip udaje się na mostek, z którego jego ojciec wyskoczył, kiedy był młodym chłopcem, by kontemplować swoje żałosne życie w tym, co wydaje się być jego ostatecznym niskim punktem. Oficjalnie poddaje się i przeskakuje na pokładzie pociągu, który przejeżdża przez miasto w jednym z tych momentów, które zabierają mnie, ale czy można go winić? Jeśli wkrótce nie zaczniemy szukać Chipa, nie wiem, ile jeszcze możemy zdziałać.