Jak długo zajmie rozpuszczenie tej gigantycznej kostki lodu?

Aktualizacja: At Odwrotność Na życzenie Fenty przepuścił wymiary kostki przez swój model klimatu lodowego. Szacuje, że przy pełnym wystawieniu na światło słoneczne kostka przetrwa około 30 do 40 dni. Ale w zależności od tego, ile powierzchni korzysta z wiatru i cienia, liczba ta może trwać trzy lub nawet cztery razy dłużej. Na żywotność kostki może także wpływać zabrudzenie - ciemny lód, ponieważ pochłania więcej promieniowania słonecznego, topi się szybciej niż czysty lód. „To upokarzające, że nawet wyszukane modele lodu nie są w stanie dokładnie przewidzieć czasu życia tej kostki. Topienie lodu jest procesem nieliniowym ”- napisał Fenty. „Jeśli kostka przetrwa do grudnia, co jest całkowicie możliwe, sześcian rzadko będzie wystarczająco zimny, aby para wodna otoczenia zamarzła na jego powierzchni”.

W piątek w centrum Seattle zainstalowano niezwykle dużą (być może największą na świecie?) Kostkę lodu. To jest sztuka. To znaczy, dopóki nasza globalna ocieplona atmosfera nie zmniejszy gigantycznej kostki lodu do tego, co prawdopodobnie będzie dużą i przejmującą kałużą, po czym zostanie po prostu stopiona sztuka.

Instalacja, zatytułowana Ice Cube, waży 10 ton i mierzy 80 cali z każdej strony (w rzeczywistości składa się z kilku mniejszych połączonych kostek). To dzieło firmy architektonicznej Olson Kundig, która tak naprawdę nie wie, ile czasu zajmie jej rozpłynięcie się. Oznacza to, że ludzie uciekają się do zgadywania, jak długo to potrwa.

Topienie jest procesem trójpoziomowym. Po pierwsze, mamy sublimację, gdzie woda zamrożona w matrycy lodowej odparowuje. Sublimacja odgrywa dużą rolę w związanym ze zmianami klimatycznymi topnieniu polodowcowym na biegunach, które wciąż nie są wystarczająco ciepłe, aby przenosić dużo ciepła ze słońca.

„To zajmie dużo czasu, zanim całe ciepło wydostanie się z tego rdzenia” - powiedział dr Ian Fenty z Laboratorium Napędów Odrzutowych NASA. „Seattle ma bardzo wilgotne środowisko, więc jest mniej sublimacji niż w innych częściach świata. Woda z atmosfery może nawet zamarzać z powrotem na powierzchnię sześcianu. ”

Potem następuje ocieplenie lodu przez promieniowanie. Może to oznaczać krótkofalowe promieniowanie słoneczne (z, wiesz, słońce) lub długofalowe promieniowanie podczerwone (ze źródeł zewnętrznych).

I wreszcie strumień ciepła lub wymiana energii kinetycznej z cząsteczek powietrza. Oto, co rejestruje standardowy termometr rtęciowy. Poziom energii utrzymywany przez cząsteczki w powietrzu zmienia się, gdy trafia on w uwięzione cząsteczki wody, a następnie uwalnia niektóre z tych cząsteczek z postaci stałej do ciekłej.

Widziałeś 10-tonową kostkę lodu? Jest jeden w Occidental Park w Seattle … ale nie na długo. http://t.co/5ncEkE2FUX pic.twitter.com/ypDr9umEof

- The Seattle Times (@seattletimes) 9 września 2016 r

Tymczasem Olson Kundig oferuje więcej poetyckiego ujęcia:

„ICE CUBE, tymczasowa instalacja zaprojektowana przez Olsona Kundiga, prezentuje etapy naturalnego obiegu wody, gdy lód zmienia się z nieprzezroczystego w przezroczysty. Gdy kostka lodu o masie 10 ton wyparowuje i topi się, oferuje chłodny odpoczynek dla odwiedzających i rozprasza otaczające światło słoneczne i kolory w całym parku. Czysta forma sześcianu będzie stopniowo erodować w letnim słońcu, oznaczając upływ czasu, gdy jego wody powoli powrócą do morza. ”

Tak czy inaczej, to sprawia, że ​​oglądanie farby wysycha niemal podniecająco.