Niezniszczalna pozycja: czas na Defund Amtrak

Uwaga redaktora: Jest to druga z serii argumentacyjnych esejów przypisanych pisarzom, którzy znaleźli wcześniej ustaloną tezę moralnie lub intelektualnie odpychającą. Sprawy stały się trochę brzydkie.

Kiedy Amtrak został utworzony w 1971 roku, kolej pasażerska traciła udział w rynku, zarówno na podróże lotnicze, jak i wszystko na czterech kołach. Rozbudowa amerykańskiego systemu autostradowego uprościła arytmetykę - w odniesieniu do pieniędzy i czasu - dla kierowców, wyraźnie pokazując, że tańsza opcja była również wygodniejsza. Prezydent Nixon zamierzał, aby program był spółką nastawioną na zysk, prowadzoną przez rząd federalny w upadającym sektorze. To, że taka firma poczyniła kilka kroków w kierunku rentowności, jest równie szokujące, jak niedawne wykolejenie w Filadelfii, które spowodowało śmierć siedmiu osób, i dowodzi, że kolej po prostu nie działa w Ameryce.

Nadszedł czas, aby zepsuć ten stalowy brzęczyk.

Bez wątpienia linie kolejowe odegrały ważną rolę w ekspansji zachodniej, umożliwiając białym ludziom dzielenie się i kradzież ziemi od rdzennej ludności, pozornie pożyczając własność od rządu federalnego. Rezultat: przepływ migrantów i tworzenie wysoce wydajnych, przyjaznych pracownikom gałęzi przemysłu, takich jak piękne chatki w Chicago i okazałe uprawy soi w Równinie. Miasta były karmione przez koleje, ale ta infrastruktura, która zmieniła się bardzo niewiele w ciągu ostatniego stulecia, nie odgrywa już istotnej roli w amerykańskim życiu. Oczywiście, około 16 procent amerykańskich towarów jest transportowanych koleją, ale kolej pasażerska i towarowa są bardzo różne - nawet jeśli zdumiemy Europejczyków na tyle śmiałych, by przekroczyć Atlantyk, traktując ich zamiennie.

Argument przeciwko Amtrakowi jest prosty: nie zarabia pieniędzy. W rzeczywistości problem ten jest gorszy niż się wydaje, ponieważ zyski wyrzucone przez pociągi w korytarzu Northeast, silnie zurbanizowanej, skrajnie homoseksualnej części kraju, subsydiują większość innych, dłuższych, bardziej prostych tras Amtrak. Biorąc pod uwagę, że reszta Ameryki prawdopodobnie nie zurbanizuje się w ciągu następnych kilku dziesięcioleci, jest mało prawdopodobne, że pociągi pasażerskie staną się bardziej odpowiednie dla codziennego życia pracowników.

Jeśli chodzi o katastrofę w Filadelfii: niektórzy mogą obwiniać ją częściowo za brak Positive Train Control, technologii wspólnej dla Stanów Zjednoczonych, na którą Amtrak, którą finansujemy, ma trudności. Pogląd, że rząd nie zainwestował w program, doprowadził do wykorzystania przestarzałych technologii i zniszczył wszelkie szanse na sukces, Amtrak miał (choć narażał życie na ryzyko) kolisty. To jest - aby użyć przerażającej metafory - prosta porażka w rozwoju. Pozwolić nowemu programowi ssać smoczek wielkiego rządu nie jest rozwiązaniem. Jeśli dziecko nie może się o siebie zadbać, jak możemy się spodziewać, że stanie się samowystarczalnym dorosłym?

To było całkowicie retoryczne pytanie. Nie możemy.

Warto również zauważyć, że nie ma popytu na nowe technologie. Kalifornia najprawdopodobniej nie kupi tego japońskiego pociągu kulowego, którego stan patrzy. Niektórzy powiedzą, że to z powodu niedoborów budżetowych i prymatu obaw związanych z „wodą”, ale w rzeczywistości Amerykanie nie lubią Japończyków, Chińczyków, Europejczyków czy Południowych Azjatów. Pociągi po prostu nie działają dla nas, ponieważ ich nie lubimy i można powiedzieć, że ich nie lubimy, ponieważ Amtrak nie zarabia.

Poza tym fundusze rządowe można lepiej wykorzystać gdzie indziej. Nacjonalizacja autobusu Fung Wah wydaje się słuszna.