Kodak Black, Kamaiyah, Lil Uzi Vert i więcej raperów, o których musisz wiedzieć

Scena rapowa z 2016 roku cierpi z powodu prawdziwej i namacalnej suszy pojedynczych, rozwijających się talentów. W następstwie pełnej popularności crossoverów z Atlanty Future i Young Thug, większość buzzworthy street rapu wydaje się składać z artystów o mniej podatnych na wpływy wrażliwościach, którzy próbują doskonalić lub wręcz czuć małpie elementy swojego stylu. Po prostu weź Życie Pabla -sampled Projektant, G.O.O.D. Najnowszy signee muzyczny, który stał się pod ostrzałem, specjalizując się, najwyraźniej, w bardzo dobrym wrażeniu przyszłości.

Nawet najwyższy szczebel obecnych artystów hip-hopowych nie wnosi zbyt wiele świeżego materiału do stołu stylistycznie. Ich mocne strony to dobór rytmu, frazowanie lub świeże liryczne spojrzenie na znane tropy. Zazwyczaj jest to zdrowe połączenie tych trzech. Ale wszystkie wydawnictwa tych artystów są w pewnym stopniu w pozytywnym sensie kierunkiem hip-hopu. Oto pięć najbardziej obiecujących działań mających na celu zbudowanie reputacji w tej chwili.

Kodak Black

18-letni Pompano Beach MC jest najważniejszym wkładem Florydy w hip-hop od czasów weteranów Plies. Jego jasne, nastrojowe narracje i zamiłowanie do próbowania bitów ze standardowej pułapki (najmniej udanej) do retro beatów do słonecznych, powolnych dżemów z wczesnych lat 00-tych. Jego najnowszy mixtape, Instytucja, jest śmiałym, encyklopedycznym i (zadziwiającym) bezbłędnym stwierdzeniem, ustawiającym jego styl jako idealne połączenie jego samozwańczego wpływu Chicago, pionier wiertniczy, Chief Keef i Baton Rouge, ikona Lil Boosie. Wirusowe przeboje, takie jak znakomity „No Flockin”, „Skrilla” i gorszy „Skrt” - z filmami o ponad 7 milionach wyświetleń - pomogły mu zdobyć kontrakt z wytwórnią Atlantic Records pod koniec zeszłego roku.

Mozzy

Tripping for my n -- s Nie widziałem od lat / Łzy, które nigdy nie sprawią, że się pojawią / Możesz zabić ciało, nie możesz zabić ducha / Tak długo jak mam go na sobie, nie mam żyjcie w strachu / Może się zdenerwować Nigdy się nie boję / Jestem w samym środku szumu, którego nigdy tam nie ma / Pamiętacie wszystkie młoty, którymi kiedyś się dzieliliśmy? / Byliśmy dziećmi zabijającymi wszystko powietrze

Mozzy z Sacramento - jak już wcześniej wspomnieliśmy - to dziś najlepszy wschodzący autor tekstów rapowych. Jeszcze nie pojawił się na scenie krajowej, ale ma najbardziej imponujący stosunek jakości do ilości każdego rapera, który wydał cztery mocne i emocjonalne dźwięki mixtape'ów w zeszłym roku. Jego wybrana produkcja - kuszące połączenie klasycznego stylu gangsterskiego z Zachodniego Wybrzeża, muzyki pułapki i zwiewnych tekstur tzw. „Produkcji raperów w chmurze, takich jak Keyboard Kid i Clams Casino - jest ważną częścią wyjątkowej jakości tych te taśmy.Ale kształt szczegółowych, ale ekonomicznych opisów transakcji, uwięzienia, dojrzewania i utraty Mozzy jest główną atrakcją, porównywalną z niczym innym w krajobrazie hip-hopu. Do tej pory YG był jedynym znaczącym artystą, który w znaczący sposób podpisał rapera z Sacramento - Mozzy pojawia się w raporcie „City Mad” rapera Comptona z 2015 r. - ale nieuniknione jest, że etyka pracy Mozzy i znacząca baza lokalnych fanów pomogą mu zrobić większy wpływ.

Kamaiyah

Kamaiyah skanuje jak nocną sensację, specjalizując się w zabawnej, nostalgicznej muzyce lat 90-tych, która łączy rytmiczną wrażliwość związaną z hip-hopową tradycją jej rodzinnego Oaklandu z oszczędniejszymi, bardziej melodyjnymi przepływami. Siła muzyki na jej debiutanckim albumie Dobry dzień w getcie opiera się na swojej zdolności, by wiedzieć, gdzie usiąść w rytmie. Rezultatem jest zbiór pełnych, dobrze polakierowanych utworów z potencjałem dominacji crossover popu i po prostu uwielbieniem blogera - który już przyszedł w stosunkowo dużym stopniu. Ten szum pozostaje jednak niewspółmierny do ogólnego interesu publicznego; jej poglądy i następstwa, nawet na jej przełomowym utworze „How Does It Feel”, męczą się na wszystkich platformach, dowodząc, że jej oddolna grupa fanów nie jest tak groźna jak Kodak czy Mozzy. Ciekawe będzie jednak, czy jej reputacja może dogonić profesjonalną sprawność jej muzyki. Ona na przykład wydaje się pewna:

Nie zamierzam tego robić w tym roku, ale przyjeżdżam na tę @XXL listę studentów pierwszego roku 2017 👍

- ill yaya (@itskamaiyah) 26 lutego 2016 r

Lil Uzi Vert

Na pierwszy rzut oka Lil Uzi Vert Philly jest trudnym zadaniem: jest zdecydowanie post-Young'owym raperem, którego muzyczna tożsamość nieustannie zmienia się od czasu pojawienia się na scenie około 2013 roku. jego muzyki, sztywnej precyzji post-Migos dla niektórych jego szybszych przepływów oraz melodyjnej, zalanej automatycznie, wrażliwości, która spada gdzieś na skalistym widmie pomiędzy Drake'em a Chief Keef. W każdym razie na jego różnorodnym październikowym mixtape Luv to Rage, Uzi zdaje się rzucać wszystko w ścianę, starając się zrobić bardziej trwały znak, i znaleźć jakąś przyczepność z konkretnymi uderzeniami, zamiast nasycać rynek. Ma jeszcze trochę do zrobienia, zanim się wyróżni, ale mechanika silnego pisania piosenek jest już na miejscu i nadal jest ciekawą postacią do oglądania.

Słynny Dex

Jeśli chodzi o standardową, pułapkową muzykę klubową w stylu Atlanty, nie można lepiej radzić sobie w młodszym pokoleniu niż w słynnej Chicago Dex. Czasami ciężko jest odróżnić pułapkę z wyhodowanego na południu i bardziej złowieszczą, bardziej złowrogą odmianę Chicago znaną jako „drill”, a Dex bardziej przywiązuje się do głupiego, swobodnego ducha atlantyzowanego rapu, jednocześnie mieszając go z ekstremalnym luzem, stylizacje off-the-beat jego wpływowego rodzinnego bohatera Keef. Usłyszysz tu również sporo wpływu opartego na Bogu; wiele ścieżek wokalnych wzmacnia i miksuje miks, tworząc uderzająco ruchliwe, czasami awangardowe utwory. Współpracujący z Atlanty Lil Yachty i obecnie podpisany z wytwórnią Rich the Kid, Dex może wydawać się prostym łupem w stylu południowym, ale obraz jest w rzeczywistości nieco bardziej skomplikowany - nawet kubistyczny. Choć gwiazda towarzysza Yachty świeci w tej chwili jaśniej, nie ma wątpliwości, że Dex jest bardziej interesującym artystą.