Co robi J.J. Abrams 'Gone Fishin' 'Powiedz nam o' 10 Cloverfield Lane '?

„Życie jest tak nieprzewidywalne, człowieku… w jednej chwili ciągniemy łódź, w następnej chwili jedziemy z babes.” - Gus Green (Danny Glover), Gone Fishin’

Podobnie jak w oryginalnym 2008 roku pole koniczyny film, kulminacja 1997 roku Gone Fishin’ - czwarty film J.J. Abrams współautorem - angażuje potwora. To nie jest mityczny, ale w kontekście filmu jest wciąż dość potężny. Poza tym jest po prostu za mało filmów, w których główna konfrontacja obejmuje aligatora pilnującego walizki pełnej klejnotów.

Gone Fishin’ może wydawać się przypisem w karierze Abramsa, ale w rzeczywistości był to punkt zwrotny. Był to ostatni scenariusz napisany do „Jeffrey Abrams” i jego ostatni projekt przed przełomem, z współautorem w 1998 roku Armageddon. Stamtąd Abrams wrócił do udanej kariery w telewizji, rozwijając i pracując Szczęście, Alias i Stracony w dość bliskim sukcesie, zanim powróci do multipleksu i stanie się tym obrzydliwie zamożnym, postspielbergowskim cudem, którego znamy i kochamy / nienawidzimy dzisiaj.

Dla kogoś, kto pomógł zdefiniować ton przeciętnego, nowoczesnego hollywoodzkiego hitu akcji, jest niesamowity, jak niepodobny do niczego w obecnym krajobrazie kinowym Gone Fishin’ jest. To szalona komedia o mężczyznach w średnim wieku, oceniona na PG - zrobiona w goofballu, komiksowym stylu slapstickowym, który zawdzięcza więcej Beavis i Butthead niż Lista rzeczy do zrobienia przed śmiercią. W filmie nie ma prawie żadnego konfliktu i bardzo mało dostrzegalnych dowcipów; być może najlepszym jest hasło „Holy sh-mokes” Joe Pesci; lub sam fakt, że jest ubrany w szorty z capri cargo i kapelusz z płaskim rondem na czas trwania filmu. Zaskakująco wesoły Willie Nelson pojawia się jako podobny do Chrystusa guru rybacki, Billy „Catch” Pooler, aby ocalić Glovera i „przeciętnych Joe” bohaterów Pesci przed możliwą śmiercią podczas ich nieudanej wycieczki rybackiej do Everglades, co czyni silną chwilę.

Głównym zamierzonym, nadrzędnym „żartem” filmu jest oczywiście to, że pomimo tytułu bardzo mało się robi połów. Co roku przyjaciele z dzieciństwa Joe Waters (Pesci) i Gus Green (Glover) wyruszają w rejs połowowy, który nieuchronnie kończy się katastrofą. Tegoroczna wyprawa na Florydę jest zła, gdy krzyżują się z oszustem, mordercą i złodziejem o imieniu Dekker Massey, który próbuje odzyskać łupy, które ukrył w Everglades. Waters and Green to głupi i pracowici Joes z klasy robotniczej z New Jersey, którzy zdają się łamać wszystko, czego dotkną - Jest wiele scen, w których przypadkowo przerywają kontrolę na motorówkach. W jakiś sposób dwaj lekko zboczeni starsi mężczyźni nigdy nie ponoszą rzeczywistych konsekwencji za swoje czyny - nawet spalenie klubu wiejskiego - lub zrobią wszystko, co sprzeciwiałyby się ich kochające żony w Newark. Podobnie jak kolejny projekt Abramsa, Szczęście konflikty narastają i rozpraszają się, zanim publiczność może wyczuć napięcie.

Gone Fishin’ jest pocieszające w tym sensie, że prawie nie ma stawek; mroczny humor naszych komediowych hollywoodzkich komedii Apatow i przebłyski brutalności, które osłabiają nasze współczesne filmy akcji, są tu zupełnie nieobecne. Gone Fishin’ była bombą z krytykami i tylko zrewidowała około jednej trzeciej jej budżetu. Biorąc pod uwagę jego ocenę PG, nie było jasne, kogo oczekuje się na oglądanie lub oglądanie tego filmu. Być może rozjaśniło to noc kilku zrzędliwych rodzin: uderzenie w film po surowym barze na letnie wakacje z dziadkami w Maine.

Może wyprodukowany przez Abramsa 10 Cloverfield Lane „Akcja-horror-komedia” wypowiada się trochę Gone Fishin’ Oglądam WTF-am-I je ne sais quoi. Ale nie ma żadnych gwarancji - nie ma tu jajek wielkanocnych. A J..J., Na dobre i na złe, ma tendencję do zbliżania się do status quo niż „Jeffrey”. Plus Abrams nie odważył się pisać 10 Cloverfield samego siebie. Może obawiał się, że dostanie się tam odrobina „świętego shmoke” Jeffreya i zgubi jego szanse na dominację w kasie. W pewnym sensie, Gone Fishin’ Wydaje się, że duch, który Abrams spędził resztę swojej kariery, ucieka, jak Gus i Joe z tego paskudnego, paskudnego gatora.