Nowe zdjęcia pokazują gwałtowne burze gwiazd Eta Carinae w oszałamiającym szczególe

$config[ads_kvadrat] not found

Hipotetyczne gwiazdy. Od obiektu „Thorne-Żytkow” do gwiazdy preonowej

Hipotetyczne gwiazdy. Od obiektu „Thorne-Żytkow” do gwiazdy preonowej
Anonim

W głębi Mgławicy Karina żyje podwójny układ gwiazd Eta Carinae - dwie masywne gwiazdy krążące wokół siebie, wytwarzające burzliwe wiatry gwiezdne, które zderzają się z prędkością 6 milionów mil na godzinę.

Nowe zdjęcia opublikowane przez European Space Observatory pokazują po raz pierwszy, w zaskakujący sposób, strefę uderzenia, w której spotykają się wiatry wyrzucane z każdej gwiazdy. Przedstawiają niewiarygodnie wybuchowy region, w którym dwie największe gwiazdy galaktyki miażdżą się nawzajem potężnym materiałem gwiezdnym.

Eta Carinae bardzo różni się od systemu gwiezdnego, który znamy na Ziemi. Oprócz tego, że składa się z dwóch gwiazd, jest młodszy, bardziej gwałtowny i znacznie większy. Całkowita jasność systemu wynosi pięć milionów razy więcej niż w naszym słońcu.

Od 1837 do 1856 r. Eta Carinae wyprodukowała „Wielką Wybuch” - gwiezdną eksplozję, w której większa gwiazda w systemie wydala ogromną ilość gazu i pyłu jednocześnie. Przed i po tym wydarzeniu systemu nie można było zobaczyć z Ziemi gołym okiem, ale przez kilka dni w 1843 r. Eta Carinae była drugą najjaśniejszą gwiazdą na nocnym niebie.

Wielka Erupcja spowodowała powstanie Mgławicy Homunculus, chmury gazu gwiezdnego w kształcie hantli, która otacza binarny układ gwiazd. Wcześniej astronomowie nie byli w stanie zajrzeć do wnętrza mgławicy i zobrazować szczegółów wewnątrz, w tym stosunkowo niewielkiej strefy, w której mieszają się wiatry gwiazdowe. Obszar ten jest tysiąc razy mniejszy niż mgławica Homunculus.

Naukowcy osiągnęli ten cel za pomocą interferometru bardzo dużego teleskopu ESO i rozwiązali obraz za pomocą kombinacji instrumentów i technik. W rezultacie uzyskano obraz najwyższej rozdzielczości systemu, jaki kiedykolwiek wyprodukowano, ujawniając nieoczekiwaną strukturę w kształcie wachlarza w miejscu zderzenia gwiezdnych wiatrów. Jest to wytwarzane, gdy wiatr z mniejszej, cieplejszej gwiazdy gwałtownie rozbija się o gęstszy materiał wyrzucony z większej gwiazdy.

Ta praca pomoże nam zrozumieć, w jaki sposób młode, masywne układy gwiezdne zrzucają materiał i stają się coraz mniejsze, gdy ewoluują w czasie.

$config[ads_kvadrat] not found