Recenzja „Odczarowanie”: Jak pijany homer Recapowanie „Gra o tron”

Kiedy twórca The Simpsons i Futurama robi serię fantasy dla Netflix, nieuchronnie przypomina Homera Simpsona jadącego do Westeros. Ale zamiast być kimś w rodzaju legalnego Gra o tron parodia, która wydarzyła się z The Simpsons Premiera 29 sezonu, Matt Groening Odczarowanie czasami czuje się jak pijany tłum z fantazyjnymi motywami i tropami, jakby Homer recytował Gra o tron ale mylił się z innymi opowiadaniami fantasy, ponieważ miał za dużo piw Duff.

Każdy fan wcześniejszej pracy Groeninga będzie się doskonale oglądał Odczarowanie, ale dla nowych widzów niezaznajomionych z jego wcześniejszymi programami, może się to wydać powolne i nieco odrętwiające.

Styl animacji i archetypy postaci pozostają niemal identyczne z innymi pracami Groeninga, nawet jeśli budżet produkcji Netflix sprawia, że ​​wszystko wygląda trochę ładniej. Ale to nie tylko estetyka - pokaz odtwarza te same stare dowcipy o głupich ludziach i wściekłych bohaterach, z powracającymi nie tylko kilkoma aktorami głosowymi z przeszłości Groeninga. Jedynym zwrotem akcji jest to, że zamiast być osadzonym w podmiejskiej Ameryce lub odległej przyszłości, jest to magiczna kraina fantasy zwana Dreamland.

Szczerze mówiąc, to całkowicie w porządku.

Dla fanów Groeninga, którzy woleli Futurama do The Simpsons tak czy inaczej, widząc ten sam styl animowanego opowiadania w innym gatunku jest odświeżający. Na dodatek Broad City gwiazda Abbi Jacobson głosuje główną postać Princess Tiabeanie, lub po prostu „Bean” w skrócie. Ona jest rozczarowany z jej życiem jako nastoletniej księżniczki przeznaczonej do małżeństwa, kiedy wszystko, co chce zrobić, to buntować się i pić. Wśród jej pomocników jest elf o imieniu Elfo (Nat Faxon), który podobnie nudzi się w swoim domu wśród innych elfów. (Pomyśl mniej Legolas i więcej Keebler, jeśli chodzi o tych facetów.) Jest też osobisty demon Beana Luci (Eric Andre), którego zadaniem jest zepsucie jej przez odległych złoczyńców.

W tym leży większa fabuła Odczarowanie. Luci został wysłany przez jakąś nikczemną czarownicę i czarodzieja knującą intrygi, by zepsuć już nieokrzesaną księżniczkę. Naprawdę nie wiemy czemu po zaledwie kilku odcinkach, ale ta zarozumiałość pomaga ustalić pozory dłuższego łuku narracyjnego, w przeciwieństwie do poprzednich, bardziej epizodycznych przedstawień Groeninga. Ale ponieważ uczymy się tak mało, nie ma potrzeby, aby ta dłuższa fabuła była pilna. Zamiast tego jest wtasowany do miksu, aby wytworzyć dodatkową linię punchline lub dwie na odcinek.

W ten sposób, Odczarowanie równoważy jakąś trwającą serializowaną historię z bardziej proceduralną strukturą odcinków, której wszyscy oczekujemy od Groeninga.

Jest epizod, w którym Bean odsuwa się od zbliżającego się małżeństwa z imprezą kawalerską w stylu syrenki dla jej narzeczonej, która obejmuje seksowne morsy. W innym zajmuje się narkotykami i kradnie kradzież z Elfo i Luci. Jest też taki, w którym jej imbirowy ojciec króla choruje i wyjeżdża do spa, więc pod jego nieobecność rzuca wielką imprezę. W większości ten format przygody tygodnia działa na potrzeby programu, a od czasu do czasu pojawia się ciemniejsza historia czająca się w tle.

Wybory Bean, Elfo i Luci mają trwałe konsekwencje.Przynajmniej jest tak, aby uczynić to trochę bardziej odświeżającym niż modus operandi The Simpsons (lub w mniejszym stopniu, Futurama), gdzie większość konsekwencji jest bez znaczenia.

Ojciec Beana, King Zog (John DiMaggio), jest jednym z wielu bohaterów, miejsc i tropów Odczarowanie widzowie mogą od niechcenia czytać jako Gra o tron satyra. Jest grubym imbirem z temperamentem skłonnym do picia, więc narysuje nieuniknione porównania z Robertem Baratheonem. Sąsiadujący król i królowa są również bratem i siostrą, tylko po to, by bawić się w Jaime i Cersei Lannisterów. Istnieje wiele sposobów, które widzowie mogą oglądać Odczarowanie z Gra o tron mając na uwadze, ale bądźcie pewni, że animowany serial pochyla się znacznie dalej w stronę magicznej fantazji niż mordercza seria akcji HBO.

Odczarowanie ma mnóstwo magii do zabawy, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że dwa z jej głównych bohaterów to niemądry, nieszczęsny demon elfów i kotów.

Spotykamy również trolle, gnomy, a nawet wróżki prostytutki w świecie, który pozornie nie ma spójnych zasad dotyczących magii lub jej bardziej fantastycznych elementów.

Groeningowi bardziej zależy na niejasnym odwoływaniu się Monty Python i Święty Graal niż robi coś bardziej współczesnego. Gra o tron chodzi o wielkich graczy w Westeros i jednocześnie Odczarowanie skupia się na księżniczce i jej towarzyszach, wiele żartów ląduje na biednych obywatelach. Jest wózek, który kręci się, zbierając wszystkich martwych ludzi, przypominający kawałek Monty Pythona „Bring out yer dead!”. Plaga jest często wymieniana. Pokorni rolnicy są tak agresywnie pokorni, że wyrzucą każdego gościa, który ich zbytnio uzupełnia.

Odczarowanie może zrobić więcej, aby nadać jej nadrzędny impet narracyjny, ale w oparciu o kilka pierwszych odcinków, Odczarowanie jest zadowolony, że poświęci swój czas. Każdy, kto docenia ten rodzaj humoru, który czasami czuje się przestarzały i poddany recyklingowi z poprzednich wypraw Groeninga, uzna ten program za całkowicie oglądalny. To może nie wystarczyć, aby zapewnić rozrywkę nowym widzom, ale wystarczy dla wielu ludzi.

Wszystkie 10 odcinków Odczarowanie Sezon 1 trafił do Netflix w piątek, 17 sierpnia.