WTF Czy Ley Lines?

(Zanim pójdziesz dalej, strzeż się! Zaraz wejdziemy w jeden z głównych punktów fabularnych nowego Pogromcy duchów film, uwalniający piątek. Zastanów się nad tym alert spoilera.)

Właśnie widziałeś Pogromcy duchów. Wychodzisz z kina i uderza cię palące pytanie: co, kurwa, są liniami?

W filmie są one zasadniczo liniami, które przecinają Ziemię, działając jako brama między naszym światem a światem duchów. Złoczyńca Rowan North odkrywa, jak złamać podział wymiarowy, umieszczając maszynę, w której przecinają się dwie główne linie. To przejście dzieje się w najstraszniejszej części Nowego Jorku: Times Square.

Punkt fabularny czerpie inspirację z prawdziwej debaty nad liniami. Przez debatę rozumiemy szalejącą rozmowę o czterech wyraźnie różnych opiniach. Entuzjaści zjawisk paranormalnych, teoretycy pozaziemscy, historycy New Age i archeolodzy wspierani przez uniwersytety mają odmienne spojrzenie na to, jakie linie są - i robią - na tym świecie.

Przypuszczalna historia pochodzenia tego terminu ley line jest to, że pewnego dnia w 1921 r. biznesmen i archeolog amator Alfred Watkins miał objawienie stojące na wzgórzu, z widokiem na Herefordshire w Anglii. Zauważył, że wiejskie krajobrazy, na które się wpatrywał, miały wiele starożytnych miejsc, starych osad i miejsc kultu, i zauważył, że te miejsca wydawały się być ułożone w linii prostej. Watkins później chwycił mapę Ordinance Survey, przeglądając ją i zdał sobie sprawę, że - jak powiedział profesor archaeoastronomy Clive Ruggles - „pozorne istnienie wielu starożytnych prostych torów utworzyło sieć przecinających się linii prostych rozciągających się od jednego końca Wielkiej Brytanii do drugiej. ”Nazwy wielu z tych miejsc zawierały sylabę„ ley ”, więc postanowił nazwać te linie liniami.

W swojej książce Wczesne ścieżki brytyjskie, Watkins twierdzi, że te linie, które, jak twierdził, były zorientowane w kierunku wschodu i zachodu słońca na przesileniach, prawdopodobnie zostały tam umieszczone, aby służyć celowi duchowemu. Te miejsca muszą być tymi, które mają przerażoną moc, pomyślał, albo nie zostałyby umieszczone w takim właśnie układzie.

Archeolodzy (a teraz archeolodzy) odrzucili tę teorię jako bezpodstawną teorię. Późniejsze analizy archeologów Toma Williamsona i Liz Bellamy przeanalizowały linie między stanowiskami archeologicznymi w Wielkiej Brytanii i odkryły, że nie były one tak bardzo wyrównane - gęstość tych miejsc była tak duża, że ​​rysowanie linii w dowolnym miejscu połącz się z wieloma witrynami.

„Linie Ley nie istnieją”, pisze w swojej książce profesor archeologii Matthew Johnson Teoria archeologiczna: wprowadzenie. „Twierdziłbym, że jeśli naprawdę chcemy zrozumieć, co napędzało i nadal napędza debatę na temat linii, musimy po części przyjrzeć się podziałom klasowym w brytyjskiej archeologii”.

Argument Johnsona wskazuje na fakt, że wielu ludzi po prostu postanowiło wierzyć liniom ley robić istnieje - w pewnym sensie obudzić owcę sposób, nie sądzą, że archeolodzy uniwersyteccy są wystarczająco otwarci. Alternatywnie można argumentować, że ci, którzy myślą, że linie są prawdziwe, mogą podlegać bardzo realnym, poznawczym nawykom - mózg szuka wzorców, aby zrozumieć świat, nawet jeśli nie ma tam wzorców.

Niezależnie od tego, linie Ley nadal są przywłaszczane przez dwie kolejne grupy: ludzie, którzy myślą, że kosmici już odwiedzili Ziemię i ludzie, którzy wierzą w duchy. Teoretycy „starożytnego astronauty” (aka obcy) uważają, że starożytne zabytki są w rzeczywistości tajnym kodem stworzonym przez kosmitów. Ten tajny kod składa się z linii energetycznych lub linków. Niektórzy teoretycy twierdzą, że linie ley są „tworzone przez pęknięcia w płycie tektonicznej” i emitują energię magnetyczną. Nie ma naukowych dowodów na to, że to prawda.

Dla entuzjastów zjawisk paranormalnych linie ley są także zmienioną formą pola magnetycznego planety. To ta energia, argumentują teoretycy, która powoduje wzrost aktywności paranormalnej.

Jeśli mniej zależy Ci na naukowej dokładności i na amatorskich poszukiwaniach duchów, możesz spakować swój pakiet protonów, dowiedzieć się, gdzie znajdują się jakieś słynne zabytki i sprawdzić to sam.