Seksowne roboty nie są robotami seksualnymi: jak rozmawiać o atrakcyjnych automatach

Debiut w zeszłym tygodniu JiaJii, niesamowicie ludzkiej „bogini robotów”, był nie tylko kamieniem milowym w robotyce, ale także punktem zwrotnym w coraz bardziej niezręcznej dyskusji o humanoidalnych robotach. Dziennikarze zdawali się zakrywać JiaJię od początku okresu dojrzewania, niezręcznie opisując swoje długie włosy i „przyciągający wzrok strój”, i opisując ją jako „niesamowicie realistyczną”. Organizacje prasowe zarówno w Chinach, jak i Stanach Zjednoczonych zrobiły prawie wszystko, co w ich mocy aby uniknąć oczywistej rzeczy: JiaJia jest atrakcyjna fizycznie. Ten robot jest atrakcyjny seksualnie.

Dlaczego dziennikarze nie czuli się bardziej komfortowo, opisując JiaJię w kategoriach ludzkich? Częściowo dlatego, że dziennikarze spoza grupy chłopców na ogół starają się nie obiektywizować swoich tematów i częściowo dlatego, że JiaJia jest obiektem. Idea seksownego robota nie jest trudna do uchwycenia - Ava Alicia Vikander Była maszyna było gorąco, Gigolo Joe w A.I. było gorąco - ale wyrażanie tego pomysłu jest skomplikowane kulturowo. Opisywanie JiaJii w kategoriach seksualnych polega na seksualizowaniu jej cech ludzkich, co wydaje się niewłaściwe, nawet jeśli nie mają nic wspólnego z jej istotą, która jest programem i pewnym sprzętem.

Zabawną rzeczą związaną z niezręcznością otaczającą JiaJię jest to, że jest produktem tego, co jest w niej najmniej seksowne: nie może uprawiać seksu. Rozwijający się przemysł robotów seksualnych otrzymuje sporą część głównego nurtu prasy. Artykuły te wydają się mniej podobne do tych napisanych przez 12-letnich chłopców, którzy nie chcą iść na tablicę. Niezręcznie jest uprawiać seks z JiaJią, ponieważ brakuje jej seksualności. Jest tak seksualnie zaangażowana jak toster; po prostu wygląda lepiej.

Problem z - a może z problemem UX - polega na tym, że jest humanoidalna i wyraźnie nieludzka. Wychodzi z niesamowitej doliny, ale wciąż zastanawia się nad społeczeństwem, które nie jest do końca pewne, co zrobić z Laną Del Rey, która schodzi. Kiedy komentujemy jej miękkie brązowe oczy i różowe usta, a tak, dziarskie piersi, to wciąż wydaje nam się, że rozmiarujemy maszynę, która nie została zbudowana w tym celu. Nasza seksualność całkowicie napędza tę interakcję, a nierówność jest niewygodna.

Uzupełnieniem niezręczności jest fakt, że JiaJia jest wytworem zdominowanego przez mężczyzn pola i została celowo „atrakcyjna” przez jej twórców. Twórcy JiaJia zaprogramowali ją, by uśmiechała się, gdy mężczyźni mówią i nazywają ich „Panem”. Czy to jest niesamowicie przerażające? Absolutnie, ale pełzanie nie jest wynikiem napięcia seksualnego między człowiekiem a robotem. Uprawianie seksu z robotem nie jest przerażające. Pełzanie jest wynikiem braku jawnej seksualności na wystawie. JiaJia jest arcydziełem wysublimowanej agresji seksualnej.

I intrygująco, JiaJia nie jest piękną rzeźbą, więc nie możemy patrzeć na wnioski w dziełach sztuki. Jej wygląd jest połączeniem cech pięciu pięknych „modeli obrazów” na Uniwersytecie Nauki i Technologii, gdzie została zbudowana. To dokładna średnia piękna.

Jak zatem rozwiązać ten seksapil robota płciowego? Przyznając, że to tylko podobieństwo. Nie pociąga nas sam robot, ale kobiety, z którymi robot wygląda. Czy można zobiektywizować maszynę? Absolutnie to obiekt. Ale kobiety, które przypomina, zasługują na to, by traktować je z szacunkiem i wspomnieć, gdy piękno JiaJii staje się tematem pod ręką.