Jak rezygnacja z pracy wpływa na okablowanie twojego mózgu

Stany Zjednoczone są nastawione na cichą desperację: Polling sugeruje, że mniej niż jedna trzecia Amerykanów jest entuzjastyczna i zaangażowana w swoją pracę. W miarę jak recesja słabnie, coraz więcej tych ludzi rezygnuje ze złych koncertów i trafia na otwarty rynek - chociaż badania pokazują, że prawdopodobnie nie radzą sobie bez kolejnej rzeczy.

Świętujemy ekstrawaganckich zwolenników w prawdziwym życiu i fikcji: są to Jerry Maguires i stewardowie JetBlue, którzy robią to z tą bzdurą. Świętujemy tych ludzi. Ale wewnętrzne zadowolenie z wyjścia jest obce mniej emocjonalnym częściom ludzkiego umysłu. Twój mózg nie bierze na siebie poważnego ryzyka, ponieważ nie tak to zostało połączone.

Bezdyskusyjne podejmowanie decyzji nie istnieje - twoje postrzeganie zdarzeń, stronniczość pamięci i spójność poznawcza głęboko wpływają na to, jak dokonujesz wyboru. Kiedy pojawia się ryzyko, takie jak „I quit”, podświadomie rozważasz to na dwóch poziomach. Naukowcy z Kaiser Permanente i University of Oregon opisali proces, o którym zapewne doskonale wiecie, jako „ryzyko jako uczucia” - szybką i instynktowną reakcję na niebezpieczeństwo. Drugi tryb to „ryzyko jako analiza”, który jest bardziej rozważny, ale nie zawsze odbywa się w stylu listy kosztów i korzyści. Racjonalny system twojego mózgu stale próbuje zrównoważyć te impulsy w formie decyzji. Krótko mówiąc, jesteś komitetem.

Ale szanse na to, że ktoś rzeczywiście podejmie ryzykowny wybór, są bardzo ważne dla jednostki. Gdy zastanawiasz się nad uprawianiem hazardu, to jak działa Twój mózg decyduje, czy chcesz go uprawiać.

„Indywidualne różnice w aktywności mózgu bardzo ściśle odpowiadają indywidualnym różnicom w rzeczywistych wyborach uczestników” - powiedział profesor Craig Fox z University of California w Los Angeles, omawiając jego badania.

„Ludzie, którzy wykazują znacznie większą wrażliwość nerwową na straty w stosunku do zysków, to ci sami ludzie, którzy bardzo niechętnie uprawiają hazard, chyba że oferowane są im wyjątkowo korzystne hazardy. Ludzie, którzy są tak wrażliwi na straty, jak zyski neurologiczne, są bardziej skłonni do hazardu. ”

Zasadniczo, jeśli ktoś ma większą aktywność mózgu w korze przedczołowej i prążkowiu brzusznym, gdy rozważa podjęcie decyzji, która może przynieść duże korzyści, jest mniej prawdopodobne, że podejmie ryzyko. Jeśli dana osoba jest bardziej zdezaktywowana w swoich poznawczych ścieżkach nagrody, zrobi to samo.

Różnice w okablowaniu mózgu nie są jedynym wariantem, jeśli chodzi o podejmowanie decyzji. Nasze geny determinują również nasze reakcje. Badania wykazały, że na decyzje wpływa ilość genów regulujących dopaminę, które mają ludzie. Ludzie, którzy mają szczególną odmianę genu przyjmującego dopaminę, są bardziej skłonni do podejmowania ryzyka; to neuroprzekaźnik, który chętnie usprawnia uczucia przyjemności i satysfakcji.

Oczekuje się, że to, co najbardziej podkreśla nasze mózgi, to kiedy musimy podjąć decyzję, która oferuje pozytywne i negatywne skutki - jak niesamowita oferta pracy, która znajduje się w mieście z dala od przyjaciół i rodziny. Ale podczas gdy stres może przenikać cały proces podejmowania decyzji, jeśli chodzi o rzucenie palenia - Twoja praca cię stresuje; myśl o odejściu podkreśla cię jeszcze bardziej - w rzeczywistości nie sprzyja odejściu z pracy. Chroniczny stres faktycznie zniechęca ludzi do trzymania się tego, co wiedzą - domyślnie przestrzegają ich nawyków. Ale to domyślne zachowanie harmonogramu jest odwracalne, gdy stres się skończy - co oznacza, że ​​jeśli naprawdę chcesz rzucić pracę, musisz sobie przypomnieć, dlaczego tak się dzieje, gdy coś się uspokoi.

Dobrą wiadomością jest to, że kiedy nadchodzi czas na podjęcie decyzji, twój mózg jest najlepszym cheerleaderką. Badanie opublikowane w Nauka psychologiczna stwierdzili, że ludzie mają tendencję do racjonalizowania wydarzeń w sposób, który obraca ich w najlepszym interesie. Jeśli zrezygnujesz, mechanizmy twojego mózgu spowodują, że pomyślisz o wszystkich powodach, dla których był to najlepszy wybór. Jeśli tego nie zrobisz, prawdopodobnie zmienisz sytuację, aby to była dobra decyzja.

Jeśli zdecydujesz się na „rezygnację ze strategicznej”, zdaj sobie sprawę z dwóch rzeczy: ludzie często nie zdają sobie sprawy, jak toksyczne jest miejsce pracy do momentu, kiedy je opuszczą, i… bezrobocie prowadzi do własnego asortymentu chorób psychicznych.

Jeśli neuromechanizmy rzucania pracy są intrygujące, neurologiczne skutki braku jednego z nich są tylko całkowitą przeszkodą.