„Black Sails” Just Flint Wrestle a Shark, Pozostaje Legit Pirate TV

Czarne żagle to przedstawienie pełne intryg, odwrócenia fortuny i ogólnego skullduggery. Każdego tygodnia, gdy się pojawią, przełamiemy spiskowanie, zdradzanie, kopanie w dupę i niespodziewane sojusze. Zanurkujmy w 3 odcinku sezonu 3, „XXI”.

Kim jest najlepszy pies?

To odcinek Johna Silvera. Przez cały swój rozwój, od niedoświadczonego konika do ukochanego kwatermistrza, był nieustannie pewny siebie, z łatwymi uśmiechami i gotowymi żartami.

Dlatego tak potężnie jest widzieć go wściekłego i bezbronnego („Bez tych mężczyzn jestem po prostu nieważny”). Kiedy rozmawiałem z Luke'em Arnoldem, powiedział: „To tak, jakbym grał inną postać każdego sezonu”. zapasy rekinów najintensywniejszym momentem jest cisza po wyznaniu Flintowi złota. Jest zuchwały jak diabli; Silver tylko patrzył, jak strzela do dwóch mężczyzn za mniej.

Zawsze wiedzieliśmy, że jest mądry, ale to pierwsza wskazówka, że ​​jego pomysłowość może przyćmić Flinta. Jak podkreśla Silver, wszyscy jego poprzednicy zginęli. Aby tańczyć z Flintem, trzeba go pokonać w swojej grze. Ale jeszcze bardziej szokujące niż złote wyznanie jest przyznanie się do rezygnacji z udziału. W jednej scenie Silver unieważnia dwa sezony intryg. Na innym pokazie może się to wydawać niezgodne z jego osobowością: tutaj pokazuje, jak Czarne żagle jest niezrównany w charakteryzacji.

Kto jest kompletnie skręcony?

Nie wspomniałem o wydajności Toby'ego Stephensa tylko dlatego, że jeśli zauważyłem za każdym razem, że robi na nim wrażenie, nie będzie czasu na komentowanie innych rzeczy. To prawda, że ​​jest jednym z najlepszych aktorów w telewizji, ale scena płaczu Flinta jest wyjątkowa, nawet dla niego. Widzieliśmy wściekłość Flinta. Widzieliśmy go martwiącego się udając, że nie. Widzieliśmy go, kiedy nie lubi siebie.

Ale zawsze był nieugięty; pewny siebie i szybki w tragicznych sytuacjach. Rozbity? Wystarczy ukraść okręt hiszpański, używając tylko woli i pomocy niedoświadczonego wojownika. Skazany na powieszenie? Po prostu usiądź w zamkniętej furii, aż pojawi się ratownik, a potem pozdrów go: „Co do cholery jest ty tutaj? ”Jego niska wściekłość zawsze miała jakość zen. Patrzenie, jak płacze sam na podłodze, dumna postawa osunięta, jest zaskakującym, przejmującym uderzeniem jelita w scenę - tym bardziej uderzającą, że jest niesamowicie nie-krzemienna.

Pirate-Gangster to nowy Buddy-Cop

Ewolucja relacji Silvera i Billy'ego była prawie tak satysfakcjonująca, jak w przypadku Silvera i Flinta. Rozdrażnienie Billy'ego Silverem było jedną z głównych atrakcji Sezonu 1 - trudno powiedzieć, czy to, czy ich przyjaźń, jest przyjemniejsze do oglądania.

Dla Flinta desperacja objawia się jako awarie prywatne i morderstwa w miejscach publicznych. W przypadku srebra wiąże się to z lekkomyślnym i pomysłowym upuszczeniem złotej bomby i oczekiwaniem na eksplozję. Ale kiedy Billy jest na półce, pozostaje przywiązany do załogi - dając rozmowę do spirali srebra. Obaj mieli swoje różnice, ale gdy już jest po twojej stronie, jego lojalność nie zna granic. Szczególnie intrygujące jest zastanawianie się, jak idealistyczny Billy skończy się gorzkim alkoholikiem, który boi się Silvera Wyspa Skarbów.

Najbardziej nieoczekiwanie wymowny

Rackham i Anne są zawsze fascynujący, ale w ciągu ostatnich kilku odcinków nie mieli czasu, aby omówić wiele innych rzeczy poza biznesem. Ich scena na chodniku była taka, o której nie wiedzieliśmy, że zaginęła, dopóki jej nie dostaniemy. Żadne z nich nie jest sentymentalne, co sprawia, że ​​staje się jeszcze bardziej uderzające, gdy się otwiera. Uczucia Rackhama dotyczące odejścia Vane'a („Nie wiem dlaczego, ale to przeszkadza ja ”) i szorstki, ale wnikliwy komentarz Anne („ Mnóstwo ludzi zrobiło gówno, żeby usłyszeć, jak Charles Vane nazywa ich właściwym piratem ”) trzymają nieskończone warstwy.

Jest ich odwrócona dynamika: Rackham jest zazwyczaj tym, który dokonuje obserwacji, ale jest ostrzejszy niż ona, na którą zasługuje. Potem jest warstwa ich skomplikowanej relacji z Vane'em; pod wieloma względami jest jak ich starszy brat. Mają długą historię, często ich denerwuje, ale część z nich na zawsze będzie szukać jego potwierdzenia. To jest do zrozumienia.

Potem jest warstwa ich niewypowiedzianego niepokoju o zmiany na horyzoncie. To cudowny moment; kontemplacyjny spokój przed burzą. Niestety, podkreśla, o ile więcej emocjonalnej wagi mają ich sceny niż Anne i Max. Na szczęście program zdaje sobie z tego sprawę.

Rozstanie to taki słodki smutek

Relacje są bardziej przekonujące, im więcej wiemy o motywach zaangażowanych osób: Dlatego Eleanor i Vane byli bogatsi w Sezonie 2 niż Sezon 1. Max zawsze był trudny, ponieważ wiemy, co kieruje nią mniej niż jakakolwiek inna postać. Nigdy nie było jasne, czy kocha Annę, czy troszczy się o nią łagodnie, ale bardziej dba o strategiczne sojusze. Trudno jest poczuć inwestycję w związek, gdy jedna strona jest znakiem zapytania. Jeszcze trudniej jest, gdy znana jest znana ilość - Anne inne związek z dużo większą głębią. Ale kiedy myślisz, że serial ma wadę, autorzy demonstrują swoją świadomość i podstępnie go odwracają: ich zerwanie dzieje się tak, jak widzimy pierwszy błysk autentyczności Maxa. To spojrzenie na kobietę za zasłoną daje scenie większą wagę niż ma prawo.

Bezpańskie bryłki złota

• W odcinku przepełnionym pięknymi uderzeniami relacji żałobnych, linia Mirandy do Flinta o ich złożonej dynamice wyróżnia się: „Byłem kochanką dla ciebie, kiedy potrzebowałeś miłości. Żona, kiedy potrzebujesz zrozumienia. Ale przede wszystkim byłem matką ”.
• Ostatnie dwa odcinki dostały się w głowę Vane'a. Ten bada go oczami innych - od ojcowskiej dumy Czarnobrodego do komentarza Anny na temat długości, jaką mężczyźni poświęcają jego uwadze, melancholii Rackhama na jego odejściu, proklamacji Hornigolda, że ​​jest agentem chaosu. Vane jest najwyraźniej Jokerem Czarne żagle.
• To jest oficjalne: Eleanor jest lepsza w obsłudze wojskowych niż piraci. Ponadto Woodes Rogers nadal jest irytująco trudny do nie lubienia.
• Tylko na Czarne żagle czy dostajemy mięsiste chwile emocjonalne w tej samej godzinie, co zapasy rekinów. Ten epizod uosabia sposób, w jaki program ma swój tort i zjada go również: wie, że część z was ogląda wyrafinowany dramat z epoki ze względu na wymowne pisanie, charakterystykę i budowanie świata - a część z was ogląda piracki show na szalone gówno jak zapasy rekinów.