Pan Rogers: Dzieci nie oglądają już tego samego telewizora, a to naprawdę smutne

Biorąc pod uwagę jego dzisiejszą reputację jako kompasu moralnego popkultury, początki Okolica pana Rogersa są szokująco kontrowersyjne.

Podczas gdy telewizja istniała już od jakiegoś czasu, kiedy po raz pierwszy wystartowała wystawa, jak pisała historyk Cynthia Greenlee, idea „telewizji publicznej” - telewizji finansowanej przez podatnika - była nowa i wciąż dość radykalna. Szczególnie nauczyciele sprzeciwiali się idei, że telewizja może być narzędziem nauczania. I choć został wydany w 1967 roku, do 1969 roku Okolica pana Rogersa był już w niebezpieczeństwie, co skłoniło twórcę Freda Rogersa do stawienia się przed Kongresem, by rzucić wyzwanie proponowanym cięciom w finansowaniu Korporacji Radiofonii i Telewizji.

„Kiedy pieniądze się skończyły, ludzie w Bostonie i Pittsburgu oraz Chicago wszyscy wyszli na pierwszy plan i powiedzieli„ musimy mieć więcej tego sąsiedzkiego wyrazu troski ”,„ Rogers, który napisał, zagrał w, zaprojektował ustawia i komponuje muzykę do swojego programu, wyjaśnił prawodawcy. „Oto, co daję”.

Dlaczego pokazy takie jak Mr. Rogers są tak ważne

Wiemy ostatecznie, jak idzie historia: Okolica pana Rogersa szybko stały się ukochane przez dzieci, a badania szybko pokazały, że pomogło im to się uczyć. Nawet bardziej niż ulica sezamowa, dzieci wszystkich ras, które oglądały pana Rogersa, okazały się znacznie bardziej prospołeczne w swoich kontaktach z dorosłymi i innymi dziećmi po tygodniu spędzonym na oglądaniu programu. Działał przez cztery dekady, aż Rogers w końcu przeszedł na emeryturę w 2001 roku. Od Segregacji i wojny w Wietnamie do nowego tysiąclecia był tam Rogers.

Od tamtej pory telewizja przeszła długą drogę i na wiele sposobów zmiany są dobre. Wszystkie te opcje programowania w telewizji mogą być znacznie bardziej zróżnicowane, dzieci mają teraz dużo łatwiejszy czas na znalezienie programów z postaciami, które wyglądają jak one.

Ale jednocześnie trudno jest przekonać się, w jaki sposób tak głęboko nisko technologiczny program „porozmawiajmy o naszych uczuciach” ma konkurować z Fortnite, YouTube, Instagram i Netflix. Połączenie rozdrobnienia mediów, zaawansowanej technologii i braku finansowania dla inicjatyw takich jak telewizja publiczna ułatwia zastanawianie się, czy kiedykolwiek zobaczymy coś takiego jak pan Rogers.

Najbliższą rzeczą, jaką dzieci mają teraz do pana Rogersa, jest Ulica Sezamkowa, który wciąż tworzy nowe odcinki, mimo że jest na antenie prawie tak długo. Podobnie jak pan Rogers, ma również spore dziedzictwo. Badanie z 2015 r. Wykazało, że przedszkolaki są narażone na kontakt Ulica Sezamkowa wykazali większą gotowość szkolną, szczególnie chłopcy i dzieci ze środowisk defaworyzowanych. Badacze ci opisali Ulicę Sezamkową jako największą i najmniej kosztowną wczesną interwencję edukacyjną, być może kiedykolwiek.

Ale bez silnego wsparcia publicznego podmioty takie jak Panie Rogers i Ulica Sezamkowa po prostu nie przetrwa, co oznacza, że ​​dzisiejsze dzieci tracą możliwość korzystania ze wspólnego słownictwa, które przetrwa poza najnowszy trend. I póki Ulica Sezamkowa nadal może być w powietrzu, można również bezpiecznie powiedzieć, że bogate dzieci i biedne dzieci nie doświadczają tego w ten sam sposób. Od 2016 roku, nowe pory roku Ulica Sezamkowa pojawią się najpierw w sieci premium HBO, zanim zostaną rozpowszechnione w publicznych transmisjach dziewięć miesięcy później.

Łatwo jest udowodnić, że nie potrzebujemy programów telewizyjnych o niskim poziomie zaawansowania technologicznego, aby osiągnąć podwójny cel: edukować dzieci, a jednocześnie tworzyć coś, co chcą oglądać (lub grać). iPady są dystrybuowane w szkołach, a technologia edukacyjna obiecuje podnieść poziom tam, gdzie się starają Ulica Sezamkowa i pan Rogers przerwał.

Ale tymczasem dzieciak, który jest w domu sam, ponieważ jego rodzice są w pracy, i dzieciak, który jest sam w domu, ponieważ jego rodzice są w Hamptons, po prostu nie będą już oglądać tych samych rzeczy. I może po prostu spędziłem zbyt dużo czasu na oglądaniu telewizji jako dziecko, ale nie mogę pomóc, ale zastanawiam się, czy zakładając, że dwoje dzieci przypadkowo się spotkało, o czym będą musieli porozmawiać.