Ile danych sprawi, że Twój iPhone będzie cięższy? Cztery kwadryliony razy twoja pamięć

Nic nie waży, nawet dane. Nie myślimy o tym, ale - oprócz naszych telefonów i komputerów - codziennie nosimy informacje. Powodem, dla którego nasza biblioteka zdjęć iPhone'a nie waży nas, nie jest to, że nie jest ona nieważna, tylko dlatego, że jest lekka. Co więc zajęłoby nam zauważenie informacji, które przechowujemy w naszej przedniej kieszeni? Ile danych urządzenie musiałoby przechować dla nas, jako ludzi, aby móc odczuć różnicę?

Pierwszą rzeczą, którą musimy rozważyć, jest natura masy danych. Wszystkie dane są binarne, składają się z 1s i 0s. Gdy przechowujesz dane w pamięci flash, zmieniasz 1s na 0s i 0s na 1s. Jak wyjaśnia John Kubiatowicz, profesor informatyki na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, funkcje pamięci flash polegają na utrzymywaniu elektronów na miejscu lub nie. Gdy elektrony są utrzymywane na miejscu, stają się bardziej energetyczne. I tu właśnie pojawia się Einstein: wraz ze wzrostem energii wzrasta masa.

Teraz dane w jednym, prostym e-mailu - jeśli wspomniany e-mail ma tylko około 50 kb, a więc 8 miliardów elektronów - mają ważyć dwie dziesiąte tysięcznej miliardowej części uncji. Stare, beznadziejnie przestarzałe szacunki dotyczące ilości danych w Internecie pokazują liczbę około 5 milionów terabajtów, a wynikowy waga internetu na 0,2 milionowej części uncji. (Dla naszych celów nie potrzebujemy rzeczywistego rozmiaru internetu; jeśli możemy założyć, że 5 milionów TB jest rzeczywiście równe 0,0000002 uncji, to możemy stamtąd przejść).

Ale zrozumienie wagi danych to tylko połowa sukcesu. Musimy także dowiedzieć się, jakie rozbieżności w masie mogą dostrzec ludzie. Jeśli trzymam osiem piłek i bilę i jestem szczególnie dostrojony do moich zmysłów, ja moc być w stanie stwierdzić, że kij waży o połowę więcej niż ośmiokilowa. A przynajmniej tak myślał Ernst Heinrich Weber, który jest odpowiedzialny za prawo Webera, które stwierdza, że ​​ludzie powinni być w stanie wykryć różnicę wagi między dwoma przedmiotami do 5 procent wagi jednego obiektu. Innymi słowy, jeśli trzymasz iPhone 6 w lewej ręce i iPhone 6 wraz z kilkoma małymi monetami w prawej ręce, powinien być w stanie wykryć różnicę. (IPhone 6 waży 4,55 uncji, co odpowiada 129 gramom. Pięć procent z 129 gramów to 6,45 gramów, czyli około kilku małych monet.)

Teraz, używając naszych równoważników danych do wagi, musimy obliczyć, ile danych waży 6,45 grama. Na szczęście iPhony używają pamięci flash, więc elektrony w pamięci danych powinny być równe większej masie. (W przeciwieństwie do bardziej tradycyjnych, magnetycznych dysków twardych).

Zaczynajmy. Domniemana waga internetu, 0,2 milionowej części uncji, jest równa 0,0000056699046 gramów. Jeśli podzielimy 6,45 grama przez tę maleńką kwotę, otrzymamy 1.147.855,3. Tak wiele razy domniemana waga Internetu trafia na pożądane 6,45 grama. Przełączając z powrotem na stronę danych równania, możemy pomnożyć domniemane rozmiar Internetu - 5 bilionów terabajtów - o tej samej wielkości: 1 137 755,3.

Co daje nam - proszę, bębnów - 5 687 926 000 000 000 000 000 terabajtów. Lub, w bardziej zrozumiałej formie: 5,7 kwintillionów terabajtów. Sama liczba jest taka sama jak 5,7 bilionów petabajtów, czyli tyle samo co 5,7 biliona eksabajtów, czyli tyle samo co 5,7 miliarda zettabajtów, czyli tyle samo, co 5,7 miliona yottabajtów. (To nie ja przekazuję Vonneguta - to są prawdziwe terminy.)

Oto kilka wskazówek dla Ciebie. W Osobliwość jest blisko Ray Kurzweil oszacował, że pamięć funkcjonalna człowieka wynosi 1,25 terabajta. Główny naukowiec Thom Hickey z Centrum Biblioteki Komputerowej Online oszacował w 2005 r., Że cała kolekcja Biblioteki Kongresu ma 10 terabajtów. W 2014 r. Hurtownia danych Facebooka mogła pomieścić 300 petabajtów informacji.

I wtedy. Czego się nauczyliśmy? Aby zmienić wagę iPhone'a, potrzebowalibyśmy ponad dwa razy więcej danych niż na każdym dysku twardym na Ziemi. Kiedy ludzie zastanawiają się, dlaczego każdy proces musi przejść do trybu cyfrowego, powiedz im to. Nie musimy już nosić wagi informacji. Cóż, i tak nie musimy tego czuć.