Ludmiła Rudenko: 5 fascynujących faktów o międzynarodowym mistrzu szachowym

Zakres i wpływ spuścizny szachowej Ludmiły Rudenko można podsumować kilkoma jej tytułami: pierwszą kobietą International Master, drugą kobietą mistrzynią świata i kobietą arcymistrzem. Przez około 30 lat gracz uhonorowany Google Doodle 27 lipca pobił szklane sufity w Rosji Radzieckiej, jednocześnie królując w międzynarodowej społeczności szachowej.

Jaka była najbardziej kultowa gra Rudenki?

World Chess Hall of Fame w St. Louis, Missouri jest kuratorem profili znanych graczy w historii, w tym Rudenko. Wymienia jej spar z 1950 z Moną May Karff w Moskwie jako jej najważniejszą grę. Istnieje nawet animacja ilustrująca ruchy, które Rudenko wykonał przed zdobyciem tytułu mistrza.

John Donaldson, historyk szachów z World Chess Hall of Fame, ocenił 55 meczów Rudenko granych między 1946 a 1963 rokiem, aby określić niektóre z jej najbardziej znanych gier. Według Donaldsona, stała się poważnym szachistą w wieku dwudziestu lat, co byłoby uważane za późno dzisiaj, w dobie gry komputerowej.

Co pozwoliło Rudenko zostać profesjonalistą?

Rudenko uczył się u innego legendarnego szachisty: Petera Romanowskiego. Do czasu przywództwa głównego trenera zdobyła trzy tytuły mistrzowskie kobiet w Leningradzie.

Ojciec Rudenki nauczył ją grać w szachy w wieku 10 lat jako dziecko mieszkające we współczesnej Ukrainie. Kontynuowała karierę w planowaniu gospodarczym, zanim przeniosła się do Moskwy w 1925 r., Trzy lata po tym, jak Związek Radziecki przejął kontrolę nad Rosją. Wtedy to Rudenko wygrał swoje pierwsze mistrzostwa szachowe kobiet, co zapoczątkowało karierę, która przyniosła rekordowe zwycięstwa i kamienie milowe.

Podczas ewakuacji Leningradu podczas II wojny światowej, którą Rudenko zorganizował jako planista ekonomiczny, jednym z dzieci uratowanych dzięki jej staraniom był przyszły mistrz świata Boris Spassky. Następnie zagrał w słynnym meczu szachowym z Bobbym Fischerem, co pozwoliło szachom wejść do społeczeństwa w USA.

Kiedy Rudenko został mistrzem świata?

Później, poprzednik Rudenki, Vera Merichik, posiadacz tytułu mistrza świata kobiet, zmarła w nalocie w 1944 roku. Po zakończeniu walk w II wojnie światowej Światowa Federacja Szachowa zorganizowała nowy turniej, w którym rywalizowało 16 kobiet z 12 krajów. Z dziewięcioma zwycięstwami, pięcioma losowaniami i jedną porażką Rudenko zajęła jej miejsce jako mistrz świata.

Jaki styl pozwolił Rudenko osiągnąć sukces?

„Charakteryzowałbym ją przede wszystkim jako gracza pozycyjnego, ale z bystrym okiem taktycznym, który potrafiłby atakować, gdy pozycja wymagała tego, co widać w jej grze przeciwko angielskiej zawodniczce Rowenie Bruce”, mówi Donaldson Odwrotność w wiadomości e-mail.

W tej grze z 1946 roku, w której Bruce reprezentował Anglię, Rudenko poświęcił jeden z jej białych kawałków, aby uczynić czarne kawałki Bruce'a bezbronnymi. Wykorzystała ten sam styl gry pozycyjnej, z taktycznym ciosem, aby wykończyć przeciwnika w meczach z Marią Teresą Mora Iturralde w Moskwie w 1950 r., Valentiną Borisenko w 1954 r. I Olgą Rubtsową w 1956 r.

W następnym cyklu mistrzowskim Rudenko stracił koronę Elisaveta Bykova, ale jej dziedzictwo zostało już zapieczętowane. W 1976 r. Otrzymała wreszcie tytuł Wielkiego Mistrza Kobiet.