Konie Przewalskiego, długo uważane za dzikie, są w rzeczywistości udomowione

Konie Przewalskiego, które porastają równiny Mongolii, od dawna uważane są za ostatnie dzikie konie na świecie. Podczas gdy dzikie konie, takie jak amerykańskie mustangi w zachodnich Stanach Zjednoczonych i konie w Shackleford Banks w Północnej Karolinie, są w rzeczywistości dzikimi końmi wywodzącymi się od przodków, których kiedyś udomowiono, naukowcy sądzili, że koń Przewalskiego nigdy nie został oswojony. Nowe badanie genomiczne zmusza nas jednak do ponownego przemyślenia naszych założeń.

W artykule opublikowanym w czwartek w czasopiśmie Nauka międzynarodowy zespół naukowców opisuje wyniki swojej analizy genetycznej tych pozornie nieudomowionych koni. W badaniu zbadano genomy 88 współczesnych i starożytnych koni, aby dowiedzieć się, jak podobne konie hodowane przez eneolitycznych ludzi Botai ponad 5000 lat temu w dzisiejszym Kazachstanie są do koni, które są dzisiaj.

Odkryto, że konie Przewalskiego są najprawdopodobniej dzikimi potomkami koni, które społeczeństwo Botai udomowiło przed 3000 B.C.E. Innymi słowy, ich odkrycia sugerują, że na Ziemi od tysięcy lat nie ma czegoś takiego jak prawdziwie „dziki koń”.

Aby przeprowadzić te badania, zespół kierowany przez dr. studenci Charleen Gaunitz z Muzeum Historii Naturalnej w Danii i Antoine Fages z Uniwersytetu w Kopenhadze i Uniwersytetu w Tuluzie, zebrali i zsekwencjonowali 42 próbki starożytnego DNA koni ze stanowisk archeologicznych w Europie i Azji, w tym 20 z miejsc Botai. Porównując genomy tych koni z 46 wcześniej opublikowanymi nowoczesnymi i starożytnymi genomami koni, naukowcy doszli do wniosku, że konie Przewalskiego są potomkami udomowionych stad Botai.

Skomplikowując obraz, odkryli, że końskie próbki DNA z ostatnich 4000 lat tak nie dzielą wiele podobieństw - tylko około 2,7 procent przodków - z końmi Botai. Sugeruje to, że inne społeczeństwa, które udomowiły konie, zrobiły to przez złapanie i złamanie koni z innej populacji koni.

Możliwe, że przyszłe badania obejmujące większą liczbę próbek mogą sprawić, że obraz będzie wyraźniejszy, zwłaszcza w odniesieniu do pochodzenia wszystkich innych koni domowych.

„Przyszłe prace muszą skupić się na identyfikacji głównego źródła zapasów koni domowych i zbadaniu, w jaki sposób wiele kultur ludzkich zarządzało dostępną zmiennością genetyczną, aby wykuć wiele znanych w historii typów koni”, piszą autorzy badania.

Abstrakcyjny: Eneolityczna kultura Botai w środkowoazjatyckich stepach dostarcza najwcześniejszych dowodów archeologicznych na hodowlę koni, ~ 5500 lat, ale dokładna natura wczesnego udomowienia konia pozostaje kontrowersyjna. Wyprodukowaliśmy 42 starożytne genomy koni, w tym 20 z Botai. W porównaniu z 46 opublikowanymi starożytnymi i współczesnymi genomami koni, nasze dane wskazują, że konie Przewalskiego są dzikimi potomkami koni zagnieżdżonych w Botai, a nie prawdziwie dzikich koni. Wszystkie konie domowe datowane od ~ 4000 lat do chwili obecnej wykazują jedynie ~ 2,7% pochodzenia związanego z Botai. Wskazuje to, że olbrzymi obrót genomiczny stanowi podstawę ekspansji stada koni, które dało początek współczesnym udomowionym zwierzętom, co zbiega się z ekspansją populacji ludzkiej na dużą skalę we wczesnej epoce brązu.