Co się dzieje, jeśli Twój pies przypadkowo pije ten Boże Narodzenie?

Najbardziej odpowiedzialni właściciele zwierząt wiedzą, że zwierzęta i alkohol nie mieszają się, ale w okresie Bożego Narodzenia wielu z nas będzie piło trochę więcej niż zwykle.

Podczas gdy większość zwierząt domowych nie jest zainteresowana samym alkoholem, bogate smakołyki, takie jak likiery śmietankowe, budyń nasączony brandy i ajerkoniak mogą kusić ich podniebienie. Twoje zwierzaki mogą być podrażnione, nawet jeśli tego nie zauważysz, więc warto znać zagrożenia (i objawy) zatrucia alkoholem.

Dla wielu zwierząt domowych alkohol jest toksyczny. Zatrucie etanolem może spowodować depresję ośrodkowego układu nerwowego. Zwierzę staje się senne i nieskoordynowane, postępując w kierunku utraty przytomności, niewydolności oddechowej i potencjalnie śmierci.

Zobacz także: Dlaczego koty uwielbiają niszczyć choinki, według nauki

Szczeniak w pubie

Stosunkowo mało jest badań na temat ostrego zatrucia alkoholowego u zwierząt, chociaż jest ono prawdopodobnie niedostatecznie zgłaszane przez właścicieli, którzy obawiają się, że zostaną osądzeni lub nie są świadomi źródła cierpienia swojego zwierzęcia.

Niezamierzone zatrucie alkoholem ilustruje studium przypadku przedstawione w Australian Veterinary Journal. 4-letni męski jamnik został przewieziony do szpitala weterynaryjnego z objawami obejmującymi ciągłe marudzenie, połączone z nieskoordynowanym bieganiem i wpadaniem na ściany. Podejrzewano zatrucie i pies otrzymał ogólne leczenie nieznanej trucizny, gdy stracił przytomność.

Właściciele wrócili do domu i odkryli drugiego psa, 4-letnią jamniczkę, cierpiącą na podobne objawy. Podczas leczenia oba psy zwymiotowały kremową żółtą substancją, którą później właściciele zdali sobie sprawę z ich domowej roboty Advocaat (ajerkoniak alkoholowy), który był przechowywany w butelce z mlekiem i przez pomyłkę podawany psom.

Gdyby nie charakterystyczne wymioty, nie wykryto by zatrucia alkoholem. Na szczęście oba psy wyzdrowiały po intensywnej opiece weterynaryjnej.

Alkohol sam w sobie nie jest atrakcyjny dla naszych zwierząt. Jednak, podobnie jak w przypadku pijanych jamników, w połączeniu z innymi składnikami, takimi jak żółtka jaj, cukier i śmietana, mikstura okazała się zbyt kusząca, aby się oprzeć.

Może zdarzyć się szkuner lub później

Wiele ssaków ma upodobanie do słodkich rzeczy, co może nieświadomie doprowadzić je do picia toksycznych roztworów, takich jak syrop, słodki środek zapobiegający zamarzaniu, powodując zatrucie glikolem etylenowym. Jest to jedna z najczęstszych form zatruć u psów i kotów.

W upalny dzień obserwowano psy pijące wysoce chlorowaną wodę z odkrytych basenów. Badanie z 2005 r. Przeprowadzone w University of New England wykazały, że psy preferują zimną wodę (15 stopni Celsjusza) nad wodą w cieplejszych temperaturach (25 stopni C i 35 stopni C).

Podczas gdy najczęstszym skutkiem picia przez ludzi jest kac, nasze zwierzęta mają więcej niebezpieczeństw, z którymi mogą się zmagać. Nawet składniki używane w produkcji alkoholu mogą być dla nich toksyczne. Na przykład winogrona w winie mogą powodować ostrą niewydolność nerek. Spożywanie chmielu, z którego wytwarza się piwo, może powodować złośliwą hipertermię, wymioty, a nawet śmierć.

Zwierzęta mogą również spożywać alkohol przez przypadek, gdy są obecne w syropach leczniczych, alkoholach i fermentującym cieście chlebowym. Właściciele, którzy zostawiają jedzenie lub napoje na blatach, oczekując, że pozostaną bezpieczni, mogą być zaskoczeni, gdy ich pies wyskoczy i pożre surowe ciasto (które nadal fermentuje w żołądku). Psy są zjadaczami oportunistycznymi, czasami uważanymi za padlinożerców. Ich nieustanna pogoń za smacznymi rzeczami może spowodować, że będą spożywać niebezpieczne substancje.

Koty mają dość wąskie zakresy smakowe, z których większość wykazuje silną preferencję do mięsnych smaków i bez zdolności do smakowania słodkich smaków. Jednak lubią tłuszcze i chętnie spożywają mleko, lody lub samotne kieliszki Baileys. Gdy napotkamy na nieprzyjemny smak, wystają językiem w „wypukłość języka”.

Ale oczywiście wiele osób lubi dzielić się doświadczeniami ze swoimi zwierzętami, w tym posiłkami. Dla tych, którzy chcą rozproszyć świąteczną atmosferę wśród swoich futrzanych przyjaciół, dostępna jest cała gama napojów bezalkoholowych dla zwierząt. (Większość opiera się głównie na grze słów: na przykład Pawsecco, Dog Perignon i Pinot Meow).

A może wszyscy będziemy zdrowo trzeźwi i trzymamy się wody!

Celowe spożycie alkoholu

Zwierzęta mogą celowo wchłaniać alkohol, ciesząc się nadmiernie dojrzałymi i fermentującymi owocami. Wiadomo, że motyle cieszą się piwem, a pułapki na piwo są powszechnie używane do łapania ślimaków. Czasami brak partnera może prowadzić muszki owocowe do spożywania żywności zawierającej alkohol.

Podczas gdy nieliczne udomowione zwierzęta celowo spożywają alkohol i prawie na pewno nie robią tego ze względu na jego odurzające skutki, wiadomo, że ludzie dają swoim zwierzętom łyk ulubionego trunku lub spodka piwa. Jednak bardzo niewielu właścicieli celowo daje alkohol swoim zwierzętom, zgodnie z sytuacją lekarza weterynarii z oddziału ratunkowego dr Lisy Chimes.

Zapobieganie jest najsłodszym rozwiązaniem

Istnieje kilka sposobów, dzięki którym właściciele zwierząt mogą utrudniać zwierzętom kradzież alkoholu. Po pierwsze, należy uważać na pojemniki z alkoholem i szklanki, zawsze pozbywając się pozostałych napojów i utrzymując szczelnie zamknięte butelki.

Uważaj na domowe zestawy do parzenia, do których dostęp mają zwierzęta. Produkty spożywcze zawierające alkohol powinny być również przechowywane poza zasięgiem, więc miej oko na bogaty w brandy świąteczny pudding. Rodzice-rodzice powinni być szczególnie ostrożni podczas uroczystości towarzyskich, ponieważ okazja obfituje w łapy w koktajle, wina, piwa i inne duchy bez opieki.

Ostatecznie, jeśli Twój zwierzak ma niechcianego napoju, natychmiast zabierz go do weterynarza. Ciesz się głupim sezonem, ale pamiętaj, aby opiekować się swoimi futrzanymi przyjaciółmi, zachowując swój świąteczny nastrój (lub przynajmniej świąteczny alkohol) dla siebie.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w The Conversation przez Wendy Brown i Joanne Righetti. Przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.