Najeźdźcy! Sprawi, że wstydzisz się swojego dzieciństwa

O tym wiedzieli współdyrektorzy Tim Skousen i Jeremy Coon Poszukiwacze zaginionej arki: adaptacja w ten sam ogólny, niejasny sposób, że każdy inny frajer filmowy wiedział o nich. Pogłoski o nieskazitelnej przeróbce nieśmiertelnego klasyka Stevena Spielberga dokonanej przez grupę 11-letnich najlepszych przyjaciół z Mississippi przemierzały kręgi fanów od tak dawna, że ​​nawet nie wiedzieli, czy to naprawdę. Aż pewnego dnia, kiedy jak Indiana Jones sam, natknęli się na skarb, który był dziwniejszy niż fikcja.

Przypadkowy pokaz filmu i spotkanie z jego dorastającą gwiazdą Chrisem Strompolosem zainspirowały parę do kontynuowania opowieści Raiders !: Historia największego filmu kibica, jaki kiedykolwiek powstał. Dokument dokumentuje wzloty i upadki dzieciństwa, które Strompolos i współpracownik Eric Zala wykonali z miłości, aby ukończyć wierne odtwarzanie Poszukiwacze zaginionej Arki, której brakowało ostatniego strzału.

Odwrotność rozmawiał ze Skousenem i Coonem o tym, co trzeba zrobić, aby kontynuować historię Strompolosa i Zali, jak sfilmowanie kompletu wybuchowego samolotu było idealnym momentem i dlaczego tak ambitna adaptacja prawdopodobnie nie mogłaby zostać wykonana przez dzieci dzisiaj.

Kiedy po raz pierwszy słyszeliście o adaptacji Erica i Chrisa?

JC: Słyszałem plotki na ten temat, ale nie mogłem go znaleźć w Internecie. Ale w marcu 2013 roku Chris i Eric pokazali to na festiwalu filmów dla dzieci w ramach trasy koncertowej. Widziałem to z około 20 osobami i około 15 minut po prostu się zakochało. Kreatywnie nie byłem w dobrym miejscu. W tamtym czasie nie było żadnych projektów, którymi byłem podekscytowany, a to uderzyło mnie w idealnym momencie.

Czy robiliście tego rodzaju filmy o fanach, kiedy byliście dziećmi?

JC: Nie, ponieważ grałem zbyt wiele gier wideo.

TS: Oglądasz Adaptacja i czujesz wstyd za własne dzieciństwo. Jesteś jak „Zmarnowałem swoje życie!” Nie robiłem takich filmów. Mam teraz dzieci i myślę tylko, że mam nadzieję, że moje dzieci są bardziej jak Chris i Eric niż ja. Ale zrobiłem dużo filmów na deskorolce. Byłem jednym z tych ludzi, którzy naśladowali Spike Jonze lub coś takiego.

Jak myślisz, co spowodowało, że Eric i Chris ciągnęli się przez te wszystkie lata?

TS: Chris zawsze zaczyna coś, a Eric zawsze kończy rzeczy, więc są naprawdę dobrym zespołem. Chris ma pasję: „Chcę tego spróbować, chcę to zrobić” i tak zaczęło się od nich jako dzieci, a on po prostu spotkał się z odpowiednim facetem, ponieważ trzy lub cztery lata w nim był czymś w rodzaju Gotowe. Eric jest typem faceta, który, jeśli zdecyduje, że chce coś zrobić, weźmie to wszystko.

To Chris chciał zrobić tę scenę na samolocie, a Eric nie był pewien, ponieważ wiedział, co będzie potrzebne, aby ją ukończyć, a potem został przekonany.

Współpracowaliście wcześniej przy filmach o niepokoju nastolatków Napoleon Dynamite i Gang Sasquatch. Myślisz, że ten motyw przyciąga do ciebie chłopaków Najeźdźcy! chłopaki?

TS: Myślę, że po prostu znajdujemy nastolatki śmieszne. W przypadku tych dzieci było to naturalne dopasowanie do historii, które zawsze opowiadaliśmy o ludziach w okresie przejściowym i którzy są bardziej przemienni niż nastolatkowie? To miało wszystkie te elementy, ale to nie był skrypt. To było prawdziwe.

Co powiedział Chris i Eric, kiedy zwróciłeś się do nich z prośbą o nakręcenie filmu dokumentalnego?

JC: Spotkałem Chrisa na seansie i po prostu powiedziałem: „Hej, jak długo jesteś w mieście?” Zjadłem z nim kolację następnego wieczoru i po prostu go poznałem. Potem pracował nad Ericiem, który trochę się przekonał. Ale to dobrze, ponieważ wystarczyło dwa lub trzy miesiące, żeby po prostu dostać wszystkich na tej samej stronie. Kiedy się podpisali, była to książka całkowicie otwarta. Chris przysłał mi pudełko ze wszystkim, z czym miał do czynienia Adaptacja dla nas przejść. To bardzo potężne, aby ktoś zaufał ci swoim życiem i dzieciństwem. Bardzo bym to zrobił.

Płaska sekwencja wydawała się kolejnym naturalnym sposobem na rozwinięcie historii.

TS: To było idealne z dokumentalnego punktu widzenia. Dało to trajektorię filmu, więc nie wszystko było oparte na przeszłości. To jest coś, co dzieje się dzisiaj i może być bardziej kinowym stylem vérité, gdzie obserwujemy ich teraz, robiąc to, co robili jako dzieci.

Czy czuli się swobodnie, gdy kręciliście się wokół nich? Czy po prostu działali naturalnie?

TS: Dokumenty dotyczą relacji.

JC: Nie różni się niczym od tego, jak się zaprzyjaźniasz. Budujesz z kimś relację, a ty tam dotrzesz, dopóki będziesz się nimi zajmował i jesteś uczciwy. Takie rzeczy mają długą drogę. Trudno byłoby zrobić film dokumentalny z kimś, z kim nie jesteście przyjaciółmi.

Zawierasz również wiele wspaniałych nagrań z czasów, gdy fotografowali jako dzieci. Czy to tylko część tego, co ci przekazali?

TS: To była część tego. Ciekawym elementem jest tutaj trzeci współpracownik, Jayson Lamb. Jako dziecko nie był w stanie przerobić Poszukiwacze zaginionej Arki. Był bardziej zainteresowany robieniem efektów specjalnych i tym podobnych.

Filmowali to przez te wszystkie lata, a pomiędzy nimi był bardziej zainteresowany filmowaniem ich jako nastolatków niż w remake'u. To było dla nas naprawdę szczęśliwe, ponieważ skończyło się na tych wszystkich fajnych chwilach.

Czy myślisz, że jest tam teraz film, w którym myślisz, że dzieci chciałyby się odtworzyć tak jak dzieci Najeźdźcy! chłopaki to zrobili?

JC: Warcraft ?

TS: To trudne pytanie, ponieważ przenika wszystkie te rzeczy, czy jesteśmy tak starzy, że po prostu nie uważamy, że filmy są tak dobre, jak kiedyś?

JC: Nie wiem, czy istnieje rodzaj ikonicznych filmów, które dorastaliśmy teraz: Szczęki, Gwiezdne Wojny, Powrót do przyszłości, Najeźdźcy. Nie ma już „filmu z 1981 r.” Ani „filmu z 1982 r.”. Te filmy były wtedy tak przełomowe, a teraz jest tak dużo treści dla dzieci, że trudno jest przyciągnąć do jednej rzeczy.

Ten wywiad został zredagowany dla zwięzłości i jasności