Sezon 1 „Przestrzeni” kończy się solidną nutą, upada krótko

Na końcu, Przestrzeń nigdy nie mrugnął. Jego pilotażowy odcinek był dobrze przygotowaną, choć nieco mylącą historią, która miała potencjał, by przekształcić się w coś naprawdę dobrego, gdyby mogła spełnić obietnice. I dokładnie tak było. Przedstawienie wyjaśniło zamieszanie, rozwinęło jego postacie i świat, i rozpakowało odpowiednio intrygującą centralną tajemnicę. Nic dodać nic ująć. Biorąc pod uwagę obecny brak telewizji science fiction lub oper kosmicznych w telewizji, jest to dość spore osiągnięcie.

Nadal tak solidny jak Przestrzeń już nigdy nie udało się przekroczyć pierwotnego założenia, by stać się prawdziwie specjalną telewizją. Etykieta Great Sci-Fi należy do pokazów, które potrafią wykonać ten skok - często podczas pierwszego sezonu. Po silnym mini serialu pilotażowym Battlestar Galactica natychmiast utwierdził się jako niezbędny sci-fi z „33”, premierą pierwszego sezonu. Babilon 5 trochę czasu zajęło mu rozpoczęcie pracy, ale pod koniec swojego pierwszego sezonu, pokaz wstrząsnął początkowymi procedurami, zmieniając momenty tragedii i szokujących zmian charakteru. Robaczek świętojański podobnie zawdzięcza swoje dedykowane podążanie mniejszym momentom postaci, które wypełniały cały swój pilot.

Aby być uczciwym, w tym pierwszym sezonie Przestrzeń na pewno zbliżył się kilka razy. Wielka bitwa w czwartym odcinku była na najwyższym poziomie, a wypełniona napięciami wycieczka w zeszłym tygodniu była wyjątkowo dobrze wykonana. Niestety, pokazowi brakowało iskry, którą trzeba zobaczyć. Dwa odcinki finałowe w tym tygodniu ponownie miały bardzo dobrze wykonane sekcje - przede wszystkim przejmująca śmierć Julie Mao i rosnąca chemia między dwoma męskimi liderami, Millerem i Holdenem. „Powiedziałeś swojej załodze, żeby wystartowała bez ciebie? Kutas!" była linią zabójców.

Nadal nic nie każe mi powiedzieć: „Tak, musisz oglądać Przestrzeń ! ”, Jeśli poprosi o zalecenie. To jest dobre; jest śliski; to mile widziany dodatek do krajobrazu telewizyjnego, ale nie będę na skraju mojego miejsca do Sezonu 2.

Problem może być taki Przestrzeń jest zbyt przysiek. Ma specyficzną estetykę, która pozostawia niewiele miejsca na odchylenia. Ambitne huśtawki i formalne eksperymenty są często konieczne, aby spektakle przeskakiwały od „dobrego” do „koniecznego do zobaczenia”.

Weź przebój, Gra o tron: lubić Przestrzeń, to też utrzymuje specyficzny ton. Jednak złożona adaptacja wielokrotnie stawiała czoła oczekiwaniom, gdy pierwszy sezon się rozwijał, kończąc na zmieniającej grę śmierci domniemanego bohatera. Babilon 5 przeniesiony z epizodycznego pokazu do narracyjnego, z wyraźnym dużym obrazem.

Pokazuje jak Buffy the Vampire Slayer i Star Trek raz po raz wyciągali dywan z widowni dzięki śmiałym przedsięwzięciom, które obejmowały epizody muzyczne, podróże w czasie, alternatywne wymiary, dramaty sądowe i epizody ze snów. Te fascynujące odchylenia były często najlepszymi odcinkami pokazów.

Battlestar Galactica, show, do którego Przestrzeń czuje się najsilniej spokrewniony, odbiega od konwencji science fiction, otwarcie służąc jako metafora Ameryki po 11 września i wojny z terroryzmem.

BSG miał znaczenie, coś Przestrzeń nadal brakuje. Nie mam pojęcia, o co tak naprawdę chodzi. Ma mocną fabułę i przyzwoitą obsadę postaci, ale żałośnie brakuje tematów i komentarzy. „Wszystko, co kochałem, umierało” - mówi Holden, gdy Miller pyta go, dlaczego opuścił Ziemię. To chorobliwy obraz, owszem, ale taki, w którym show nigdy nie był do końca zaangażowany. Z układem słonecznym na skraju wojny, mężczyźni eksperymentują z niewyjaśnioną istotą biologiczną i rzezią stu tysięcy ludzi, pokaz z pewnością ma miejsce, aby być bardziej chorobliwym - i bardziej rezonansowym.

Przestrzeń z pewnością dało solidne podstawy i możemy tylko mieć nadzieję, że sprosta wyzwaniu. Zobaczymy, kiedy sezon 2 nadejdzie pod koniec roku.