Najlepsi reżyserzy w historii kina

W latach 2001-2002 japoński reżyser Takashi Miike został uznany za reżysera na nie mniej niż 15 filmach: filmy rodzinne, filmy gangsterskie, komedie, filmy z horrorów. Był - i nadal jest - niczym płodny. Podobnie, przed śmiercią w 1982 roku w związku z przedawkowaniem narkotyków w wieku 37 lat, niemiecki filmowiec Rainer Werner Fassbinder wyreżyserował 40 pełnometrażowych filmów, w tym 14-częściowy miniserial o czasie trwania ponad 15 godzin. Niektórzy lubią kierować; niektórzy ludzie kierują się prosto w ziemię.

To są ci faceci, którzy zrobili niesamowitą ilość filmów w krótkim czasie. Do diabła, niektórzy z najbardziej znanych reżyserów biorą ten hals. Steven Spielberg reżyserował Lista Schindlera i Park Jurajski w tym samym roku i podwoiłby się z dwoma filmami rocznie w 1997, 2002, 2005 i 2011.

Dla kontrastu, niektórzy reżyserzy zdołali tylko raz zrobić to za kamerą. Nie nazywają tych „hitów” „cudami” za nic.

5. Kerry Conran - Sky Captain i świat jutra

Retro-futurystyczny film Conrana był zwrotem do pulpy, seriali z epoki depresji a la Flash Gordon i filmy noir Trzeci mezczyzna, wraz z technologicznym okiem na przyszłość. Niebo kapitan, o reporterce gazety o imieniu Polly Perkins (Gwyneth Paltrow), która śledziła wyczyny skrytego pilota myśliwca Sky Captain (Jude Law) w alternatywnym 1939 roku, została nakręcona niemal w całości przed niebieskimi ekranami w Londynie. Oprócz wcześniejszego umawiania się z innymi filmami Miasto grzechu nakręcony w cyfrowych scenach film przewidywał także wejście steampunk do głównego nurtu. Film był umiarkowanym hitem wśród krytyków, ale rozbił się i spłonął w kasie, być może wyjaśniając, dlaczego ambitnemu nowicjuszowi nie udało się stworzyć innej funkcji. Conran od tego czasu jest przywiązany do wielu innych projektów, w tym do długotrwałej adaptacji John Carter z Marsa który nigdy się nie zmaterializował, ale zapłacił rachunki, kierując reklamy i filmy krótkometrażowe, takie jak 2012 Gumka, kolejny ciężki projekt o robocie na przesłuchaniu.

4. Saul Bass - Faza IV

Choć żył jako kultowy klasyk, odkąd po raz pierwszy zatarł publiczność w 1974 roku, Faza IV jest znanym grafikiem, Saulem Bassem, jedynym wysiłkiem reżyserskim w fabule. Bass opracował ikoniczne logo takich firm, jak AT&T i United Airlines, i wypełnił lukę między projektowaniem a filmem, tworząc jedne z najbardziej pamiętnych sekwencji otwierających historię. Masz Bass, aby podziękować za żywe, abstrakcyjne sceny tytułowe z filmów Alfreda Hitchcocka Zawrót głowy i Północ, północny zachód. Ta popularność doprowadziła go do zdobycia Oscara Dlaczego człowiek tworzy w 1968 roku, zanim skupił się na czymś większym. Faza IV to film o wysoce inteligentnych mrówkach, które mogą próbować przejąć planetę i / lub połączyć się z ludźmi, aby stworzyć wyższą inteligencję. To była trudna sprzedaż od samego początku, ale mikrofotografia filmu - zawierająca prawdziwe mrówki sfilmowane przez fotografa przyrody Kena Middlehama - zmieszana z okiem Bassa dla kompozycji sprawia, że ​​jest on tak niezapomniany, jak zagadkowy. Ostatecznie studio nie pozwoliło Bassowi zaliczyć zakończenia, którego chciał, a krytycy uderzyli w film, a Bass odszedł od fotela reżysera. Kontynuował tworzenie sekwencji z tytułami otwierającymi, zwłaszcza filmów Martina Scorsese (Goodfellas, Cape Fear, Wiek niewinności, i Kasyno) w latach 90., zanim zmarł w 1996 roku.

3. Marlon Brando - One Eyed Jacks

Jest przed Brando i po Brando. Ale jeśli chodzi o aktorstwo. Reżyseria to zupełnie inna historia. Notorycznie głupi aktor był siedem lat od swojego Oscara dla najlepszego aktora Na froncie wodnym kiedy zdecydował się przejść dalej One Eyed Jacks, western, który rozwinął w swojej firmie Pennebaker Productions. Podąża za banitą, który wyłamuje się z więzienia w Meksyku, by zemścić się na byłym partnerze, który go sprzedał i umieścił tam. Niesamowity filmowiec Sam Peckinpah został zatrudniony do napisania scenariusza, podczas gdy Stanley Kubrick przyszedł na pokład, aby reżyserować po sukcesie Spartakus. Napięcia rosły, gdy Brando i Kubrick walczyli o scenariusz. Kubrick rzucił się na reżyserię Lolita zamiast tego Brando wszedł do środka. Oryginalny krój Brando trwał 300 minut. Powiedziawszy, żeby go przerwać, odszedł od filmu, pozostawiając kierownictwu Paramount, by nakierowali zewnętrznych redaktorów do ukończenia filmu. Choć Brando nazwał to „jednym z moich ulubionych zdjęć”, powiedział później Rolling Stone: „To był prawdziwy łobuziak, pracujesz na śmierć. Jesteś pierwszy rano … To znaczy, nakręciliśmy to w biegu, wiesz, wymyślasz dialog na scenie wcześniej, improwizujesz, a twój mózg wariuje. ”Opad wysłał Brando na relatywnie zapomniany film, dopóki jego kariera nie została ponownie wskrzeszona w 1972 roku Ojciec chrzestny. Jakość, czy nie, film jest wciąż godny uwagi. Jego Brando.

2. Walter Murch - Powrót do Oz

Do czasu, gdy zajął się Oz, Walter Murch był niedocenianym bohaterem w kręgach kinomanów, głównie za współpracę z Francisem Fordem Coppolą, tworząc przełomowy projekt dźwiękowy i edytując różne filmy, takie jak Apokalipsa teraz, Rozmowa, i Ojciec chrzestny kino. Pracował także z George'em Lucasem na jego wcześniejszych Gwiezdne Wojny filmy i doradzał Lucasowi w tej zmieniającej paradygmat franczyzie. Ale kiedy zdecydował się nakręcić film dla siebie, okazało się, że jest to coś w rodzaju tortur. Disney nienawidził nagrań, które nakręcił dla niego Murch Czarnoksiężnik z Krainy Oz sequel tak bardzo, że zwolnili go z produkcji na pięć tygodni, zanim Lucas zaczął lobbować, by go przywrócić. Kiedy został wydany, ogólnie uważano go za jeden z najstraszniejszych filmów dla dzieci wszechczasów (w pewnym momencie Dorothy otrzymuje terapię elektrowstrząsami). Zarobił tylko 11 milionów dolarów w porównaniu z budżetem 28 milionów dolarów. Otrzymał nominację do Oscara za najlepsze efekty wizualne, ale spowodował, że Murch wrócił do działu dźwięku do dziś.

1. Charles Laughton - Noc Łowcy

Charles Laughton grał w filmach przez prawie 30 lat, zanim wyreżyserował arcydzieło z 1955 roku Noc Łowcy. To stylowe spojrzenie na dobro kontra zło jest powszechnie wymieniane jako najlepszy film od jednorazowego reżysera, jaki kiedykolwiek powstał, ze względu na jego południowe gotyckie występy, jego bajkowy ton, jego ekspresjonistyczny styl i wpływ na niezliczonych innych filmowców: Davida Lyncha, bracia Coen, Spike Lee, inni. Film opowiada o podróżującym kaznodziei Robercie Mitchumie, który stał się seryjnym mordercą, który poślubia niedawną wdowę w nadziei, że jej martwy mąż znajdzie ukryte miliony; jej dzieci wpisują się w jego nikczemny spisek. Laughton opracował adaptację Normana Mailera Nagi i martwi przed wypadnięciem ze swoim partnerem producenckim Paulem Gregory zmusił go do porzucenia projektu na rzecz innej pracy aktorskiej. Laughton zmarł w 1962 r., Nie cofając się ponownie za kamerą. Jako reżyser objął jedną huśtawkę, a on to zliczył.